Ojciec The Father

Podczas mojego życia oglądałem kilka niesamowitych filmów. Niektóre z nich zapewniły mi czystą rozrywkę, inne sprawiły, że płakałem jak dziecko, a dziesiątki sprawiły, że śmiałem się niekontrolowanie. Niemniej jednak najbardziej zapadające w pamięć filmy to te, które na mnie emocjonalnie wpłynęły, przypominając mi o fazie mojego życia, albo posiadając postacie, z którymi mogłem silnie się utożsamić. To, co dla większości widzów mogłoby być „tylko kolejnym filmem”, dla innych osób w publiczności może stać się osobistą podróżą, co jest częściowo moim doświadczeniem z filmem Ojciec. Nie miałem ogromnych oczekiwań co do samego filmu, ale byłem ciekawy, jak wspaniały będzie Anthony Hopkins.

Film „Ojciec” oferuje widzowi pełne wciągające doświadczenie z frustracjami demencji w tej adaptacji scenicznej sztuki Floriana Zellera z 2012 roku. Zeller, debiutujący jako reżyser filmowy, nadaje projektowi osobisty akcent z dużym ładunkiem emocjonalnym, ponieważ jest tak blisko źródła materiału. Film ma wygląd i uczucie sztuki scenicznej, ale wrzuca widzów w głowę głównego bohatera w sposób, który może osiągnąć tylko to medium.

'The Father' wyróżnia się podczas tego bardzo nudnego sezonu nagród, ale to, że jest zarówno ulubieńcem krytyków, jak i faworytem do nagród, nie zmniejsza emocjonalnej siły i doskonałych występów Colmana i Hopkinsa.

Niesamowite występy Anthony'ego Hopkinsa i Olivii Colman! 'Ojciec' to dość rozdzierający serce film, jest bardzo jasne, dokąd zmierza film, ale to nie oznacza, że nie trafia prosto w serce. Na szczęście nigdy nie miałem do czynienia z kimś, kto cierpi na to, co ten film przedstawia, ale i tak wydał mi się bardzo realistyczny - na podstawie tego, co słyszałem o tym schorzeniu. Hopkins jest absolutnie znakomity w głównej roli, co było do przewidzenia, bo słyszałem o tym filmie z 2020 roku, kiedy zdobył wielkie nagrody. Coś, o czym jednak nie słyszałem, to występ Colman - który jest absolutnie fantastyczny, zwłaszcza w jednej emocjonalnej scenie obok Hopkinsa i Imogen Poots. Bardzo przygnębiający, ale genialny film, także sprytnie przedstawiony.