Wielka ofensywa piwna The Greatest Beer Run Ever

To opowiada prawdziwą historię Chickie Donohuea (Zac Efron), który postanowił, że ma dość słuchania ciągłych doniesień o złych wieściach z wojny w Wietnamie, i postanowił podróżować do strefy wojny - jako cywil - i zabrać swoim przyjaciołom z sąsiedztwa piwo! Korzystając z kombinacji sprytu i tupet, wkrótce jest na miejscu, gdzie spotyka cynicznego dziennikarza Arthura Coatesa (Russell Crowe) zanim wyruszy na swoją wyprawę z piwem. Gdyby to nie była prawda, byłoby trudno w to uwierzyć - rola jaką odgrywa przypadek w zapewnieniu nie tylko jego bezpieczeństwa, ale także sposób, w jaki mija się w tym torturowanym kraju, jest czasami trudna do uwierzenia. Efron nigdy nie będzie dobrym wszechstronnym aktorem, ale trzeba mu przyznać, że tutaj wypada wystarczająco dobrze z dobrym scenariuszem, a kiedy wchodzimy w fazę finałową, gdzie większy wkład ma Crowe, film nabiera tempa, dając nam wskazówki, jak niebezpieczne było życie dla tych, którzy stawiali czoła podstępnemu postępowi Viet Congu. Nie jest pozbawiony humoru i z humorem ilustruje, jak bardzo wszyscy bali się popaść w konflikt z CIA - zamieszanie, którego był w stanie regularnie wykorzystywać! To opowieść o kamaractwie w swojej najczystszej formie, i chociaż nie jest to naprawdę film kinowy, jest to jedno z lepszych produkcji Apple, jakie do tej pory widzieliśmy. Jest o pół godziny za długi - zbyt długo trwa, zanim się rozkręci, ale gdy już jesteśmy w Azji, jest to wystarczająco ciekawy dramat.

To, co mnie najbardziej drażni w „The Greatest Beer Run Ever”, to niezdecydowanie reżysera Petera Farrelly'ego. Wydaje się, że nie potrafi wybrać nastroju i trzymać się go. Pierwsza część jest pełna lekkich chwil, które sprawiają, że film wydaje się być idealnie dopasowanym filmem dla publiczności. Ostatnia połowa filmu (i najmocniejsza) jest zdecydowana w swoim antywojennym przekazie. Farrelly próbuje być zbyt wieloma rzeczami dla zbyt wielu osób, a rezultatem jest film, który wydaje się być w sprzeczności sam ze sobą. Akcja filmu rozgrywa się w 1967 roku i opowiada prawdziwą historię Chickiego Donohue (Zac Efron), mężczyzny, który chce zrobić coś wyjątkowego, aby pokazać swoje wsparcie dla swoich przyjaciół z sąsiedztwa służących w Wietnamie. Wymyśla szalony pomysł dostarczenia im puszek piwa na linie frontu, aby mogli trochę poczuć smak domu i pokazać im, że ktoś w Nowym Jorku wciąż się nimi przejmuje. Kiedy miejscowi zaczynają zachęcać (i polegać) na Chickim, żeby ukończył swoją misję, mężczyzna wyrusza do dżungli Wietnamu z plecakiem pełnym Pabst Blue Ribbon. To świetna historia, która powinna stać się świetnym filmem. Problemem jest jednak to, że w filmie nie ma wiele poza założeniem. Niektóre sytuacje, w których Chickie się znajduje, są absurdalne, a historia jest bardzo prosta. Jest tak prosta, jak to tylko możliwe, co przypuszczam, było świadomym wysiłkiem Farrelly'ego, aby zachować łatwy dostęp do masowej publiczności. Film krótko porusza polityczne i społeczne skutki wojny w Wietnamie, włączając w to podział między rodziną i przyjaciółmi Chickiego. Film staje się lepszy, gdy wraca do Saigonu i historia osiada na swoim silnym antywojennym stanowisku. Jest to przesadne w przekazie „wojna to piekło”, i to jest moment, w którym film oddala się od swoich aktorów. Efron w roli głównego bohatera filmu jest w porządku, ale rola wymaga głębi, która wydaje się być dla niego w tym momencie jego kariery zbyt dużym wyzwaniem. Jest utalentowany, ale wymaga od niego więcej, niż jest w stanie wygodnie zrobić. Bill Murray jest największym plusem filmu, chociaż pojawia się tylko bardzo krótko jako barman z okolicy. Najlepsza praca pochodzi od Russella Crowea jako fotoreportera. W „The Greatest Beer Run Ever” są zapadające w pamięć sceny, ale wkrótce zostaną zapomniane pod ciężarem szablonowego scenariusza filmu. Tylko dlatego, że film opiera się na interesującej prawdziwej historii, nie oznacza to automatycznie, że jest zwycięzcą.

Niestety nie jest śmieszne. Dobre ujęcia z wojny i angażujące sceny z kimś, kto czuje się obco. Crowe jest świetny. Trochę jak Forrest Gump.