Kate Kate

Ten film uważam za niezwykle zabawny i pięknie sfilmowany. Kogo obchodzi, czy jest podobny do Johna Wicka? Przecież nie on wynalazł ten gatunek. Mary Elizabeth Winsted była zajebista i całkowicie chciałem być nią. Kolory, światła, sceny walki? Doskonałe. Czasami film po prostu ma być rozrywkowy... nie musi zmieniać biegu historii kina, żeby był dobry. Ludzie dają temu 2 gwiazdki, a potem zachwycają się Złośliwym? Weź to z przymrużeniem oka. Albo po prostu weź solniczkę.

Słowa kluczowe już mówią ci zarys historii, więc pomijam to. Większość tego filmu to fan service - dużo (żeńskiego) Maxa Payne’a (tego prawdziwego, nie tego kłopotliwego z 2008 roku); Agent 47, trochę Johna Wicka, skinienie w stronę Leona („wszyscy”)... niezbyt skomplikowana historia, dobrze zrealizowane i sfilmowane przemoc, ładna nowoczesna japońska atmosfera: Dostałem to, czego oczekiwałem, satysfakcjonujący film akcji. I to prawdopodobnie to, co Netflix dla nas zamówił, „Ponieważ oglądaliście”.

Filmy akcji z długimi, nieprzerwanymi, dobrze zainscenizowanymi sekwencjami walki, w których grają parę znanych aktorów, wydają się być jednym z najnowszych trendów Hollywoodu. Kate jest kolejnym wpisem na coraz bardziej rosnącej liście filmów akcji chwalących się nadzwyczajną pracą kaskaderską, ale brakującą przekonującą pracą nad postaciami i oryginalną historią. Mary Elizabeth Winstead (Birds of Prey) udowadnia swoją wartość w dziale walki, niosąc w przeciwnym razie nudny film na swoich barkach. Niestety, znakomita aktorka nie jest wystarczająco silna, aby podnieść to, co jest tylko kolejnym narracyjnym pochodnym morderczyni, którą widzowie widzieli już niezliczoną ilość razy wcześniej. Ocena: C+