Voyagers Voyagers

Klasyczna powieść Lord of the Flies autorstwa Williama Goldinga nie jest tylko ukochaną klasyczną powieścią, ale została przypisana do czytania przez pokolenia studentów od pierwszego opublikowania w 1954 roku. Książka została zaadaptowana na sztuki teatralne i filmy na przestrzeni lat i pozostaje chłodną i wzruszającą opowieścią ostrzegawczą.

Kiedy ludzie pytają mnie o mój ulubiony gatunek, zwykle odpowiadam trochę irytująco i klasycznie "Uwielbiam każdy rodzaj filmu". Chociaż ostatecznie jest to prawdą, mam tendencję do kochania sci-fi i kilku innych gatunków bardziej niż reszty. Uważam, że sci-fi jest jednym z najbardziej kreatywnych źródeł filmowych, częściowo ze względu na nieskończony potencjał jego opowiadania. Od życia pozaziemskiego po eksplorację głębokiej przestrzeni nasz świat wie tak niewiele o tym, co jest poza naszą planetą, co sprawia, że dany gatunek jest doskonałym ramem dla wyobraźni, unikalnej fikcji. Voyagers ma interesującą obsadę, ale Neil Burger stał za rozczarowująco pustą sagą Divergent, więc nie mogłem iść z bardzo niskimi oczekiwaniami.

Zawsze miło jest obejrzeć skromne i pracowite science fiction z Hollywoodu w kinematograficznym krajobrazie zdominowanym przez franczyzy i szaleństwo superbohaterów. Niestety „Voyagers” nigdy nie przekracza swojego pochodzenia i podstawowych emocji.

Inteligentny i przemyślany film, stylistycznie i wizualnie fantastyczny, ale trochę różniący się od swojej oceny PG-13. Dobra, staromodna recenzja filmu na dużym ekranie.