Szkoła czarownic: Dziedzictwo The Craft: Legacy

Rozczarowanie, że nie dorównał pierwszemu filmowi. Przynajmniej pierwszy film był ostry, trochę straszny, nawet miał gotów.

Tak, to jest podparętnie (subpar) sequel, ale nie aż tak źle, jak to wielu ludziom się wydaje. Rozumiem, że film skłania się ku moralizowaniu i „prebudeniu”, co jest czymś, co z pewnością przyciągnęło wiele krytyki, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że ten film miał przyciągnąć uwagę fanów pierwszej części (głównie ludzi w wieku trzydziestu lat). Porównanie jest w jakiś sposób nieuniknione, biorąc pod uwagę, że „Czarownice z Eastwick” (1996) uważane są za film kultowy. Jako samodzielny film „Legacy” działa swoim własnym sposobem i chociaż rozumiem, dlaczego wielu ludzi było niezadowolonych, powiedziałbym, że nie zasługuje na te wszystkie 1/10 oceny, które otrzymał na stronach takich jak IMDb. Sekwel ten jest skierowany głównie do młodszej widowni z bardziej aktywistycznym podejściem do sprawiedliwości, z braku lepszego opisu. Chociaż mam tendencję do przewracania oczami na wszelkie niekonsekwencje, nie uważałem tego za niemożliwe do przeżycia, jak to miało miejsce z innymi „prebudzonymi” filmami.

Wzdych... nie, że oczekiwałem, aby cokolwiek się równało oryginalnemu The Craft, to jest obelga dla dziesięcioleci przed-woke erą amerykańskiej kultury.

O matko, nie ma sensu przyciągać lilię - to jest okropne. Pewnego rodzaju przedłużony odcinek "Buffy", napisany przez kogoś, kto ma mało, jeśli w ogóle, pojęcia o tym, jak skonstruować napiętą historię i zareżyserowany z takim samym poziomem umiejętności. Przypomniało mi to żeńską wersję "The Covenant" (2006) i co David Duchovny robi tutaj, jest zagadką dla każdego. Moim zdaniem, jest to znacznie poza swoją głębokością, aby w ogóle trafił do kin - to jest dość bezcelowe ćwiczenie we wszystkich aspektach, które należy do telewizji dla nastolatków.