Pięciu braci Da 5 Bloods

Zachwycił mnie zwiastun i z niecierpliwością oczekiwałem na przybycie _Da 5 Bloods_ na Netflix. To nowy film Spika Lee, który śledzi czterech afroamerykańskich weteranów z wojny w Wietnamie, gdy wracają do Wietnamu po dziesięcioleciach. Ich powodem powrotu jest dwuznaczny - szukają szczątków swojego poległego dowódcy, ale także skarbu złota, który tam zakopali.

Podobało mi się oglądanie tego. 'Da 5 Bloods' jest bardzo dobry, trzymał mnie w zainteresowaniu od początku do końca. Kinematografia jest ogromna, jest tu wiele świetnie wyglądających scen; cały wygląd filmu jest pierwsza klasa. Czas trwania mógłby być być może krótszy, ale większość filmów wojennych mają tendencję do trwania długo, szczerze mówiąc. Powiem, że początek i koniec nie sprawiły mi takiej przyjemności jak środek, ale nadal jest tam wystarczająco dużo. Zgadzam się również, że niektóre użyte obrazy z życia są niepotrzebne. Obsada jest doskonała. Delroy Lindo jest dla mnie gwiazdą tych 156 minut. Podaje wybitny występ jako Paul, który na pewno nie zapomnę. Zawsze miło jest zobaczyć Chadwicka Bosemana (Normana), podczas gdy Clarke Peters (Otis), Norm Lewis (Eddie) i Isiah Whitlock Jr. (Melvin) są wszyscy sympatyczni w swoich rolach. Niewątpliwie, bez żadnych wątpliwości, lubię tych czterech w głównych rolach, ale człowiek oryginalna lista obsady byłaby absolutnie niesamowita. Czy potrafisz sobie wyobrazić Samuela L. Jacksona, Denzela Washingtona, Giancarla Esposito i Johna Davida Washingtona w tym?! Bardzo żałuję, że się to nie stało, nie mogę kłamać. Nie jest to idealny film, ale na pewno poczułem się nim zabawiony.

Więc grupa starych afroamerykańskich żołnierzy postanawia wrócić do Wietnamu, aby odnaleźć ciało swojego kolegi, który zginął w akcji, i zdobyć złote sztabki o wartości 17 milionów dolarów. W trakcie podróży muszą zmierzyć się z własnymi demonami, dawną dziewczyną i miejscowymi, którzy mają swoje własne plany... Nie jest to okropne, ale zdecydowanie nie można tego nazwać dziełem Spike'a Lee w jego najlepszej formie. Grupa wydaje pewien poczucie koleżeństwa i lojalności, ale w taki gung-ho sposób, że cała sprawa jest niewiele lepsza niż przeciętny film akcji w stylu Nicolasa Cage'a, z dość epizodyczną i nieuniknioną strukturą fabuły, która jest dość obojętna na tubylców. Dwie i pół godziny to zdecydowanie za długo. Wygląda świetnie, ale przepraszam, dla mnie bardziej nietrafiony niż trafiony.