Szczęki Jaws

Jaws. Ludzkożerny rekin terroryzuje wakacyjną wyspę Amity. Szef policji Martin Brody, łowca rekinów Quint i biolog morski Matt Hooper wyruszają w morze w nadziei na zabicie tej wielkiej białej bestii. Jaws jest odpowiedzialny za wiele rzeczy, wypromował reżysera Stevena Spielberga na orbitę, był odpowiedzialny za spadek wakacyjnego ruchu pakietowego i kształtował letnie premiery blokbusterów. Jaws jest ściśle osadzony w historii kina, jeśli go nie widziałeś, na pewno o nim wiesz, jest to część kultury popularnej. Ale czy to jest dobry film? Czy godny jest długotrwałej reputacji jednego z największych filmów potworów wszech czasów? Oczywiście, że tak, z jedną lub dwiema łatwo przeoczanymi wadami, przebił box office (na całym świecie) i trafiał w pierwotny strach, który tkwi w większości ludzkości, niewidocznego w morzu. Jaws od samego początku stawia poprzeczkę naprawdę szokującą i przyciągającą uwagę sekwencją otwierającą, potem Spielberg (na pewno ucząc się od Hitchcocka) napina napięcie, aby publiczność żyła na nerwach, nawet gdy budowanie postaci (poprzez łuk rodzinny Brody'ego) zwalnia tempo, wiemy, że wszystko jest związane z rozszerzeniem strachu i terroru, który czai się za rogiem. Po znalezieniu zwłok pierwszej ofiary Brody spogląda na ocean, Spielberg idealnie kadruje ujęcie, aby powiedzieć tyle o tym, co mamy być świadkami. Tak wiele wspaniałych scen pozostaje na zawsze w pamięci, wejście Quina jest niesamowite, żałobna wdowa redukuje Brody'ego do oszołomienia realizmu, monolog z Indianapolis, większa łódź! To tylko kilka powodów, dla których osobiście tak bardzo kocham kino. Muzyka Johna Williamsa jest równie skuteczna jak jakakolwiek dla tego gatunku, a praca zespołu dźwiękowego Roberta Hoyta pogłębia rozwijający się strach. Obsada jest znakomita i jednolicie doskonała, potrafi odrzucić problemy techniczne (i prawdziwe urazy czasami), aby przedstawić tę historię z wigorem i autentyczną głębią uczuć. Roy Scheider (Brody), Robert Shaw (Quint) i Richard Dreyfuss (Hooper) byli daleko od oryginalnych wyborów, Charlton Heston był pożądany do roli Brody'ego, Sterling Hayden i Lee Marvin byli obaj rozważani do roli Quinta, a John Voight był preferowanym wyborem Spielberga do roli Hoopera. Podczas gdy autor Jaws (i współscenarzysta tutaj) Peter Benchley zmierzał w górę, prosząc o Newmana, Redforda i McQueena!! Wyobraź sobie to! Mimo to wszystko dobrze się skończyło, ponieważ Jaws przechodzi test czasu jako jeden z najlepszych filmów tego typu. Żadna ilość narzekania na ciągłość i wygląd sztucznej mechaniki rekinów nigdy nie przyćmi jego atrakcyjności, nawet gdy ostatnio do niego wracałem po raz setny, wciąż miałem dreszcze po całym ciele. Tak więc umieść go obok King Konga w panteonie Monster Movie Masterpieces. Zawsze 10/10, teraz idź i ciesz się swoim kąpieliskiem w oceanie.

Czy bezpiecznie jest wrócić do wody? Steven Spielberg sięgnął po niesamowitą powieść Petera Benchleya o ogromnym, mięsożernym Wielkim Białym (nazwanym „Jaws“), który pływa w oceanicznych wodach fikcyjnego kurortu, polując zarówno na miejscowych mieszkańców wyspy, jak i na jego odwiedzających, i zaadaptował, na srebrny ekran, co stało się jednym z najbardziej przerażających amerykańskich thrillerów, jakie kiedykolwiek zostały wydane w kinach na całym świecie. Wyjątkowe filmowanie! A członkowie ekipy Spielberga mieli czelność złośliwie „drwić” z Jaws, nazywając go „Flaws”, podczas procesu kręcenia? Wszystko przez kilka „usterki” w mechanicznym rekinie? Ha! Kto teraz się śmieje?

Solidny thriller o rekinach, który nadal dobrze się trzyma przy każdym kolejnym oglądaniu. Uwielbiam obsadę szczególnie Roberta Shawa i bawiłem się nawet podczas niektórych wolniejszych momentów. Nie jest to mój ulubiony film ani na liście osiągnięć Spielberga, ale dużo zabawy. **4.25/5**

Bardzo dobry, a ewidentnie bardzo wpływowy film z 1975 roku. Ten rok premiery nie brzmi nawet poprawnie, film w tej kwestii wciąż się bardzo dobrze trzyma - ja już wiedziałem, ale gdybym nie wiedział i miał zgadywać rok, nie powiedziałbym nic wcześniej niż 1990. Samo to podnosi dla mnie film o ½*. Nie uważam, że historia jest tak doskonała jak wyżej wspomniana. Nie zrozum mnie źle, wszystko jest rozrywkowe, ale czuję, że osiąga szczyt, gdy rekin terroryzuje całe miasto - gdy zostaje tylko trio, nie cieszyłem się tym tak bardzo. Roy Scheider, Robert Shaw i Richard Dreyfuss jednak dają godne uwagi występy. Wracając do mojego początkowego punktu, efekty dla rekina są niesamowite. Trochę chciałem po prostu zobaczyć więcej samego rekina, nawet jeśli dostajemy więcej wielkiej białej w końcówce. Film z perspektywy rekina byłby 5*. Na koniec, ta ścieżka dźwiękowa Johna Williamsa jest rewelacyjna - myślę, że każdy fan kina, czy widział go czy nie, zna tę słynną melodię. Prawie 47 lat po premierze wreszcie obejrzałem 'Jaws'. Szczerze mówiąc, nie sądzę, że sama historia/postacie są czymś nadzwyczajnym, ale jest tyle rzeczy do podziwiania i chwalenia z technicznego punktu widzenia. Cud, naprawdę.

Ostatnio widziałem to na dużym ekranie po raz pierwszy od mojej wizyty jako dziecko w 1975 roku i jeśli cokolwiek, to się poprawiło. Ścieżka dźwiękowa Johna Williamsa i postać Roberta Shawa „Quinta” przewyższają „gumowe” sceny z rekinem. W przeciwieństwie do „Megu” ten film przekazuje prawdziwe poczucie napięcia; w połączeniu z odrobiną staromodnego straszności. Zagłębia się także w naukę i zachowanie szczytowego drapieżnika, którym możemy siebie uważać. Zabierzcie nam techniczne dodatki i jesteśmy ewidentnie malutkimi rybkami...

To jest jeden z moich ulubionych filmów wszechczasów i uwielbiam go od dziecka, od ikonicznego tematu rekinów Johna Williamsa po mrożącą otwierającą scenę. Jaws jest niczym innym jak kinowym arcydziełem.

Świetne. Trochę mnie to przestraszyło, ale trzymałem się mocno. I rzecz w tym, że to rekin! Nie robot! 735/1000.