Wiedźmy Roald Dahl's The Witches

W tym remaku zmieniło się wiele rzeczy i myślałem, że będzie mnie to irytować. Po około dwudziestu minutach myślałem, że się myliłem, otwarcie miało trochę oryginalności i wydawało się coś świeże. Potem przyjechali do hotelu i Anne Hathaway pojawiła się na scenie jak kula demolująca. Jakakolwiek potencjał, jaki ten film miał, został uduszony przez niewiarygodnie słaby występ Hathaway. Obejrzyj występ Anjelicy Huston w oryginale, a zobaczysz OGROMNĄ różnicę w umiejętnościach. Występ Hathaway przypomina amatorskiego impersjonistę. Bardziej przypomina to obrazę niż hołd ze strony Hathaway, nie wkładała żadnego wysiłku ani ducha w ten charakter. Jej akcent jest okropny, a jej obecność jest niemal nieistniejąca. Ponadto CGI już teraz wygląda tanio, no dalej, w latach 80. mieli lepsze lalki. Wszystkie czarownice mają teraz uśmiechy z Jokerem i zęby rekina? Ten film naprawdę mógłby być dobry, ale jest zepsuty przez niesamowicie słaby występ głównej czarownicy, nadużywanie tanich efektów, słabe tempo, brak oryginalności w drugiej połowie i okropne zakończenie. Jedyne pozytywy tego filmu to Octavia Spencer i Jahzir Bruno, którzy świetnie poradzili sobie z wypełnieniem i zaktualizowaniem swoich ról. Niestety, jak większość fanów wie, Jahzir spędza drugą połowę filmu jako kiepsko wyrenderowana mysz. Pozostawienie Octavii Spencer, aby niósł cały film od tego momentu, prawie wydaje się okrutnym żartem. Tucci jest przyzwoity, podobnie jak Codie Eastwick jako Bruno, ale ich postacie są tak źle napisane i wykorzystane, że praktycznie nic nie dodają. Dodanie trzeciej myszy jest również bezsensowne i nie zmienia nic w historii. Ostatecznie ten film to znacznie gorsza wersja pierwszej części. Faktycznie udało im się opowiedzieć mniej historii, dać postaciom mniej rozwoju i mieć gorsze efekty niż film zrobiony ponad 30 lat temu. Niektóre z tych rzeczy mogłyby być wybaczalne, gdyby dodali jakiekolwiek porządne oryginalne koncepcje, ale ponownie jest to słaby remake bez dodatkowej treści. Przykro patrzeć, jak wiele znanych nazwisk podpisało się pod tym filmem. Guillermo Del Toro nie powinien umieszczać tego na swojej stronie IMBD. Oczywiście Twoje dzieci to polubią, lubią Peppę Pig.

Kiedy słyszysz imiona Roberta Zemeckisa, Guillermo del Toro i Alfonso Cuaron, spodziewasz się czegoś wizualnie porywającego. Te trzy nazwiska w połączeniu z dziełem Dahla mogłyby być naprawdę czymś wyjątkowym, ale to po prostu kolejna mdła adaptacja. Im bardziej porównujesz ją zarówno do materiału źródłowego, jak i poprzednich adaptacji, tym bardziej wydaje się mdła i nie trafiona. To samo można powiedzieć o obsadzie pełnej gwiazd pod przewodnictwem Hathaway i Octavii Spencer, z Stanleyem Tuccim w roli niezapadającego w pamięć właściciela hotelu. Ten zespół naprawdę mógł stworzyć coś wyjątkowego, ale to nie to, czarownica.

To dobry film dla rodziny. Koniec jest niespodziewany, a Anne Hathaway zawsze jest dobrym wyborem w obsadzie.

W przeciwieństwie do tego, co wielu ludzi myśli o tym filmie, ja uważałem, że to całkiem przyzwoity film familijny. Nie jest świetny, ale wystarczająco przyzwoity. Przynajmniej dość go lubiłem. Historia jest taka, jaka jest. Jest to historia Roalda Dahla, więc jest trochę mroczna, ale jednocześnie zabawna i z jakimś światłem. Początek był może trochę wolniejszy, ale gdy na scenę wkroczyła wielka wiedźma, a zwłaszcza te trzy myszy, stało się dość zabawnie. Jedną rzeczą, która mi się nie podobała zbyt wiele, była przesadzona, głupawa gra aktorska wiedźm, zwłaszcza wielkiej wiedźmy. Mogli by to naprawdę trochę stonować, aby była trochę bardziej przerażająca. Specjalne efekty były całkiem ładne. Myszy były trochę kreskówkowe, ale to było w porządku dla tego filmu. Całkiem mi się podobało, jak usta wielkiej wiedźmy czasem rozszczepiały się, aby ujawnić jej „wiedźmiństwo". Wygląda na to, że grupa obrońców osób niepełnosprawnych, w tym brytyjska paraolimpijka Amy Marren, wściekła się i twierdziła, że film „utrwala uprzedzenia wobec osób z ektrodaktylią i innymi różnicami w kończynach." Serio? Opanujcie się. To fikcja i film familijny o wiedźmach, na miłość boską! Przedstawienie wiedźm lub innych nadprzyrodzonych istot jako posiadających „nieprawidłowości" takie jak kurze łapki, kły i sam Bóg wie co, to właśnie czyni wiedźmy. Gdyby ci obsesyjni obrońcy i maniacy kultury anulowania mieli swoją drogę, żaden film wart obejrzenia i żadna książka wart przeczytania nigdy by nie powstała. Tak czy inaczej, uważałem, że to była godzina i 45 minut, której się dobrze bawiłem.