Matthias i Maxime Matthias & Maxime

Trudno nie dać się porwać filmowi 'Matthias and Maxime'. Ten film jest zrobiony z taką miłością i troską, szczerością i gracja, pokazujący wszystko, co sprawia, że Xavier Dolan jest tak poruszającym filmowcem i skondensowanym do ich najczystszej formy. To, co sprawiło, że moje serce uniosło się, to sposób, w jaki obnażył, jak skomplikowane są ludzkie relacje, jak bezcelowe są takie binarne rzeczy jak płeć i seksualność, jak miłość między dwiema osobami jest większa niż jedynie zdefiniowana jako przyjaźń lub romans. 'Matthias and Maxime' odmawia grania według takich prostych kategorii, zamiast tego celebrując cud miłości i ludzkiego połączenia bez potrzeby ich. Być może niektórzy widzowie spróbują zaszufladkować bohaterów jako „gejów“ zamiast po prostu dwóch osób w miłości, aby poczuć się bardziej komfortowo, podobnie jak w przypadku bi-zacierania w wielu reakcjach na <a href=“/article/review-call-me-by-your-name-beautiful-beyond-description“>‘Call Me By Your Name’</a>, jak bezcelowo jesteśmy obsesyjni z niepotrzebnymi przestarzałymi etykietami, ale byłoby to taką stratą dla ich doświadczenia bogactwa tego filmu. 'Matthias and Maxime' to cichy triumf, delikatna opowieść o miłości pięknie opowiedziana, przypomnienie, jak głębokie mogą być rzeki miłości, jak gwałtowna jest podróżowanie nimi i jak bardzo warto jest ta podróż.

Byłem raczej rozczarowany tym wysiłkiem Xaviera Dolana. Być może pisanie/edycja i występowanie w filmie odebrały mu zbyt wiele obiektywności podczas faktycznego oglądania tego kawałka nie-historii. Przedstawia "Maxa", młodego francusko-kanadyjskiego mężczyznę, który zamierza emigrować do Australii. Na przyjęciu ze swoimi przyjaciółmi z dzieciństwa on i przystojny najlepszy kumpel Matt (Gabriel D'Almeida Freitas) zostają zmuszeni do wystąpienia w filmie robionym przez natrętną młodszą siostrę jednego z nich. Scena obejmuje ich obu, którzy się całują - coś, czego żaden z nich (jako dorosły) wcześniej nie zrobił z mężczyzną. Co się dzieje, to powolne, celowo tak, przedstawienie komplikacji, jakie ten pocałunek ma na ich związek. "Matt" ma długoletnią dziewczynę, więc jego pogodzenie się z jego "nowymi" uczuciami do przyjaciela przybiera inny charakter niż te single "Maxa", który ma problemy z matką odzyskującą się z uzależnienia. Niestety, zbyt wiele tych konsekwencji jest nam narzucanych przez reżysera i nie są one demonstrowane widzowi. Nie musi to być kiczowata tradycyjna miłość ani orgia seksualna, ale pozostawiamy sobie wyobrażać, że chcą się nawzajem jedynie dlatego, że wiemy, o co chodzi w filmie - nie dlatego, że jesteśmy prezentowani zbyt wiele namacalnym, czy nawet sugerowanym, poczuciem pożądania. Rzeczywiście inni w ich grupie chętniej flirtują i żartują niż ci dwaj w tytule. Nie ma początku, środka i końca - ma tylko środek. Dość interesująco sfilmowany i dość dobrze skomponowany środek, ale środek niemniej jednak. Zdecydowanie warto obejrzeć - myślę, że Dolan ma w sobie coś - ale chciałem więcej od postaci i historii - tak jak jest teraz, poczułem się jak raczej nieusatysfakcjonowany obserwator.