Sugarland Express The Sugarland Express

Pierwszy właściwy film Stevena Spielberga ma świetną fotografię od Vilmosa Zsigmonda. Ton jest niepewny. Film drogi, tragiczna komedia z karambolami samochodowymi, oparta na faktach. Lou Jean Sparrow Poplin (Goldie Hawn) wyciąga swojego męża Clovisa (William Atherton) z więzienia kilka tygodni przed jego rzeczywistym zwolnieniem. Wszystko po to, aby uratować ich dziecko, które zostało zabrane i było gotowe do adopcji. Porywają policjanta, co prowadzi do tego, że są ścigani przez policję i media. Goldie Hawn jest ostra jak Lou Jean, ale jest również niewiarygodnie impulsywna. Historia, która wymagała więcej pracy, Spielberg stworzył jednak udany film.

Kiedy "Clovis" (William Atherton) zostaje uwięziony, jego żona "Lou Jean" (Goldie Hawn) staje przed zagrożeniem utraty syna na adopcję. Ona nie ma zamiaru na to przymykać oka, więc postanawia uwolnić swojego męża z więzienia, aby mogli odebrać swojego dziecka i udać się do Meksyku. Jednak rzeczy nie idą zgodnie z planem, i bardzo szybko znajdują się w porwanym radiowozie, którym kieruje "Oficer Slide" (Michael Sacks). Oczywiście, policja - pod czujnym okiem "Kpt. Tannera" (Ben Johnson) - zwiększa stawkę, a teraz mamy do czynienia z pościgiem, w który zaangażowane są praktycznie wszystkie pojazdy policyjne w kraju! Z każdym przejechanym kilometrem stopniowo pogrążają się w coraz większych problemach, ale równocześnie zaczynają zdobywać sympatię swojego zakładnika i wywołują pewną sympatię u swojego prześladowcy, gdy ich sytuacja zaczyna poruszać struny serca. Miejscami jest to nieco absurdalne i zdecydowanie za długie, ale pokazuje to, że Goldie Hawn ma talent - jako aktorka z silną narracją do przekazania, i jako kobieta o doskonałym poczuciu humoru. Jest tu humor. Nie zawsze działa i czasami jest może nieco zbyt komiczne. Wprowadza również i rozwija pewną głębię postaci - w tym Sacksa i Johnsona - co znalazłem zaangażujące, gdy historia się toczyła. Wszystko oparte jest na prawdziwej historii, więc nie za wiele Steven Spielberg mógł zrobić z zakończeniem, ale podróż, którą nas prowadzi, jest wystarczająco rozrywkowa.