Przemytnik The Mule

Lakoniczny, wyważony i łatwy do strawienia, choć mógłby mieć więcej treści. Clint Eastwood w filmie The Mule wciela się w rolę 90-letniego muli, któremu nie udaje się poradzić z problemami swojego złego zachowania.

Zastanawiam się, czy Clint Eastwood jest jednym z niewielu reżyserów, którzy mogliby zrealizować ten film. Zajęło mi trochę czasu, zanim postanowiłem go obejrzeć, częściowo z powodu negatywnego szumu, który usłyszałem w Internecie. Podejrzewam, że ten film spodobał mi się z tego samego powodu, z jakiego wielu osób nie przepada za nim. Ile szanowanych reżyserów ma gwiazdorską moc, żeby zrealizować film, który, pomimo obecności brutalnego meksykańskiego kartelu narkotykowego, okazuje się być refleksyjnym, głównie łagodnym studium postaci starego człowieka, który w pełni uświadamia sobie żale z powodu tego, jak traktował swoją rodzinę w młodszych latach. Ten rodzaj historii nawet przeczy obrazowi brutalnych filmów, które uczyniły z Eastwooda gwiazdę. To nie jest film, który najprawdopodobniej obejrzę ponownie - jest zbyt wiele innych filmów, które czekają na mnie. Ale był rozrywkowy, doskonały dodatek do biblioteki różnorodnych filmów reżyserowanych przez Człowieka bez imienia.

To jest dobre. Podobało mi się 'The Mule'. To zabawny i dobrze tempowany film z 2018 roku, w którym Clint Eastwood po raz pierwszy od 2012 roku w pełni gwiazduje w filmie - oraz po raz pierwszy jako reżyser od 2008 roku. Urodzony w 1930 roku aktor wciąż ma to! Za Eastwoodem stoi dobra obsada, w tym występy Bradleya Coopera, Laurence'a Fishburne'a i Michaela Peñi - wszyscy oni już pracowali z Clintem. Miło jest zobaczyć samego Hectora, Noela Gugliemi, zaangażowanego. Jedna połowa braci Salamanca z 'Breaking Bad', Daniel Moncada, również się pojawia. Niewiarygodne, że film oparty jest na prawdziwym gościu! Całkiem gość!

Clint Eastwood wciela się w postać "Earla Stone", starszego pana, który dumnie prezentuje swoje nagradzane kwiaty, ale jest spłukany; zmierza się z utratą domu i firmy. Musi zarobić trochę gotówki, więc podejmuje pracę jako dostawca. Jest weteranem wojny koreańskiej, więc mimo że nigdy do końca nie wie, co „dostarcza”, doskonale wie, że im mniej zaangażowania policji w jego szarże, tym lepiej. Wkrótce jego sukces nabiera tempa i zyskuje niechcianego opiekuna. Gdy jego problemy finansowe maleją, zaczynają pojawiać się te osobiste: jego była żona i wnuczka, które obie miały okazję poczuć się porzucone. DEA również zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak, i wezwała „Agenta Batesa” (Bradley Cooper), którego drużyna szybko skupia się na tytułowej postaci, a sieć zaczyna się zaciskać. To nie jest najlepszy film zrobiony przez Eastwooda - chociaż w wieku 88 lat, może każda krytyka powinna mieć na uwadze, że większość ludzi w tym wieku dawno przestała się starać - jest bardzo powolny, czasami wręcz nużący, a charakteryzacje nie zapalają. Ścigający agenci i jego pracodawcy z kartelu są zbyt obwodowi, aby dodać dużo wpływu do tego, co jest w gruncie rzeczy gwiazdą robiącą to, co John Wayne robił tak dobrze w „Prawdziwa męstwo” (1969) - grając rolę zdeterminowanego starca i grając ją dobrze.