Gdzie Jesteś, Amando? Gone Baby Gone

Gone Baby Gone jest reżyserowany przez Bena Afflecka, a Affleck wspólnie z Aaronem Stockardem adaptuje scenariusz na podstawie powieści o tej samej nazwie napisanej przez Dennisa Lehanea. W rolach głównych występują Casey Affleck, Michelle Monaghan, Ed Harris, Morgan Freeman, John Ashton i Amy Ryan. Muzykę skomponował Harry Gregson Williams, a zdjęcia wykonał John Toll. Prywatni detektywi Patrick Kenzie i Angie Gennaro są zatrudnieni, aby odnaleźć zaginioną dziewczynkę Amandę McCready. Na pierwszy rzut oka wydaje się to być prosty przypadek porwania, ale im głębiej detektywi zagłębiają się, tym ciemniejsze stają się prawdy. Potężna dramatyczna zagadka, Gone Baby Gone oferuje tajemnicę, która jest napędzana moralną mętnością. Przy niewątpliwie pochodzącym z powieści Lehane'a zwrotach akcji i głębokich charakteryzacjach, które doskonale współgrają z bardzo realistycznym wrażeniem dzielnicy Bostonu, poczuciem miejsca i społeczności, świetnie kierowanym przez Bena Afflecka (w swoim debiucie reżyserskim). Historia jest tak silna, że sprawia, że my, widzowie, stajemy się częścią poszukiwań zaginionej Amandy, co z kolei zmusza nas do odpowiedzi na etyczne dylematy postawione przed Patrickiem Kenziem. Z technicznymi kredytami trwale w kolumnie plus i reżyserem, który jest pewny siebie i zdecydowany, aby nie pozwolić, aby kluczowe trzecie akt ciągnął zdjęcie w dół, okazuje się, że jest to bardzo dobre kino. Obraz ma tylko drobne wady, którymi warto się zająć. Monaghan jest świetną aktorką, ale trudno ją tu zaakceptować w roli ulicznej, chociaż z dobrze obsadzonym Caseyem Affleckiem dominującym ich scenami, udaje się jej przejść. Ostry umysł powinien zauważyć, co napędza zagadkę do przodu, podczas gdy dwuznaczność w punkcie rozwiązania może pójść w obie strony dla odpowiednich widzów, docenienia lub inaczej. Ale to wszystko opowiedziane jest nagrodą dla dorosłego kina i zdecydowanie godne polecenia. 8/10

Ogólnie: Dobrze wykonany thriller z zagadką o melancholijnym tonie, który nigdy nie ustępuje i ostatecznie pozostawia widza nieco smutniejszego niż zadowolonego.

Prywatni detektywi "Patrick" (Casey Affleck) i "Angie" (Michelle Monaghan) zostają zatrudnieni przez matkę zaginionej dziewczynki, aby dowiedzieli się, co się wydarzyło. Dla tej pary jest to raczej nowe terytorium, ale są lokalni i mogą odkryć źródła niechętne rozmawiać z policją. Próby prowadzi "Doyle" (Morgan Freeman). Teraz można powiedzieć, że matka dziecka "Helene" (Amy Ryan) prawdopodobnie nie jest najbardziej uważną rodziczką, ale jest zdeterminowana, aby ponownie spotkać się z córką. To, co teraz następuje, to śledztwo w ich przedmieściach Bostonu - które wprowadza ich w kontakty z przestępcami, handlarzami narkotyków i całym bractwem niebezpiecznych bandytów. Ich poszukiwania zaczynają jednak przynosić owoce - i nie takie owoce, jakie naprawdę chcieliby odkryć. Fabuła staje się gęstsza i skomplikowana, pojawiają się dowody na to, kto zrobił co i, co równie ważne, dlaczego, co powoduje dość poważny dylemat moralny dla tej pary. Silna dynamika między bardzo dobrze działającym partnerstwem Afflecka i Monaghan oraz bratem tego pierwszego (Bena) reżyseruje ten film z konsekwentnym tempem i wiarygodnym stopniem zagrożenia. Przypadkowość zbyt mocno wpływa na zakończenie mojego gustu, ale to nadal wciągająca i skłaniająca do refleksji historia, która kończy się pytaniem, na które odpowiedź nie jest koniecznie prosta. Freeman występuje naprawdę tylko sporadycznie, ale solidne wsparcie zapewniają Ed Harris i, w mniejszym stopniu, Titus Welliver, co pomaga dostarczyć napięty i intrygujący dramat, który zasługuje na obejrzenie.