Blue Valentine Blue Valentine

To dyskretny film, który moze umknac uwadze, ale bardzo intensywny, realistyczny, wiarygodny i dla wielu osob moze byc trudny do ogladania. Romantyczne dramaty nie sa dokladnie moim ulubionym rodzajem filmu, ale uznaje jakosc pracy wykonanej w tym filmie i umiejetnosc rezysera Dereka Cianfrance. Film ten w prawie kazdym aspekcie byl dzielem milosci, czerpiacym z doswiadczenia osobistego rezysera, ktory jako mlody czlowiek byl swiadkiem rozwodu swoich rodzicow. Chociaz film ma nazwe, ktora przypomina nam bardziej rożową strone milosci, film tak naprawdę dokładnie analizuje związek, od początku do końca.

Naprawdę dość ponury obraz dwóch młodych ludzi z dość dysfunkcyjnego środowiska, którzy się łączą - z jej dzieckiem z innego związku - i walczą przez życie. Ryan Gosling gra „Deana“, pracującego mężczyznę dość zadowolonego z tego, że zarobi jako pomocnik/malarz, podczas gdy „Cindy” (Michelle Williams) jest pielęgniarką, która ma (trochę) większe ambicje dla obojga i swojej małej córki. Historia jest podana w wątkach, które próbują pogodzić ich oddzielne, dość depresyjne drogi do ich obecnych problemów obok ich panujących problemów. Na pewno kiedyś była miłość w ich związku, ale ta została dawno zastąpiona gniewem, frustracją i nawet trochę zazdrości, zanim wszystko nie kulminuje dość katastrofalną „romantyczną” nocą w hotelu. Nieustępliwa nieuchronność historii jest czytelna od samego początku, i choć film jest dobrze skomponowany, nie potrafi go wywyższyć ponad poziom dość ponurego, gniewnego melodramatu.