Doktor Strange w multiwersum obłędu Doctor Strange in the Multiverse of Madness

_Doctor Strange in the Multiverse of Madness_ jest mroczny, głupi i zadowalający fanów. Film jest najurokliwszy, gdy Sam Raimi może pokazać swoje korzenie w horrorze. Zadowoli fanów horrorów i filmów o superbohaterach, ale byłby jeszcze lepszy, gdyby Raimi mógł jeszcze bardziej zanurzyć się w gatunku horroru. Koniecznie zostań po napisach końcowych. Są dwie sceny po napisach, a ostatnia jest tak absurdalnie trafna dla Sama Raimi, że może być najbardziej rozrywkową częścią filmu.

Doktor Strange w Multiversum szaleństwa jest niewątpliwie jednym z najbardziej unikalnych odcinków w MCU, dzięki osobliwemu stylowi wizualnemu Sama Raimi'ego i jego imponującej zdolności unikania formuły Marvela, poważnie zagłębiając się w elementy horroru. Żaden film z tego uniwersum filmowego nie był tak brutalny, krwawy i przerażający.

Chociaż naprawdę bardzo to lubiłem - i było świetnie znowu być w zatłoczonym kinie - to bardziej jest świadectwem umiejętności ludzi od efektów wizualnych niż jakichkolwiek scenarzystów. Fabuła jest naprawdę dość cienka, z angażującym i pewnym siebie Benedictem Cumberbatchem, który łączy siły z charyzmatyczną i zuchwałą młodą Xochitl Gomez jako „Ameryką” - młodą damą, która pojawia się mu we snach. Okazuje się, że potrafi przechodzić z jednego wszechświata do drugiego - i wkrótce obaj są poszukiwani przez potężną Elizabeth Olsen jako „Wandę Maximoff”, która chce kontrolować czas, aby móc wrócić do swojej utraconej rodziny, i tak dalej... Benedict Wong pojawia się rzadko, ale zawsze dodaje trochę wartości jako „Najwyższy Czarodziej” i są tu kilka cameo z Charize Theron i sir Patrickiem Stewartem, aby wesprzeć dość skąpą drugą połowę. Myślę, że to wątek multiversum mógłby dać Marvelowi prezent, który nie przestaje dawać, ale muszą przyspieszyć tempo - dwie godziny na to było po prostu zbyt długo; fabuła tego nie udźwignie i chociaż sceny walki nie dorównują długością tym z filmów „Avengers”, to i tutaj jest zbyt wiele luźnych wątków. Na dużym ekranie wygląda to i brzmi świetnie, ale teraz zaczynam przekonywać się do gwiazdy w roli głównej (i jego intuicyjnej latającej pelerynie). Zabawne, ale wadliwe.

Ten film jest nasycony wielkimi efektami specjalnymi i niekończącymi się scenami walki, które, jak sądzę, są potrzebne, aby przyciągnąć i zatrzymać przeciętnego fana filmów o superbohaterach. Nie ma tu zbyt wiele z dowcipu i humoru Marvela, które bardziej trzymają mnie, fanowi nieprzeciętnemu, albo raczej, nie fanowi w ogóle, chociaż lubię science fiction. Dla mnie 500-funtowy słoń w pokoju, który rzucał cień na cały film, to zły bohater. Teraz, jeśli jeszcze nie widzieliście tego filmu, to może być uznane za spoiler, chociaż jest to ujawnione dość wcześnie. Ale była bohaterka, która stała się złą, jest kobietą opanowaną przez ciemną stronę. Ale to, co mnie zaskoczyło, to jej motyw. Nie po to, aby opanować świat czy wszechświat czy multiversum, ale raczej dlatego, że chciała być mamą dla dzieci, które straciła po drodze, albo nigdy nie miała, albo coś. Miliardy ludzi w różnych wszechświatach zginęły, ponieważ nie chciała adoptować.