127 Godzin 127 Hours

Franco daje ładny występ, ale film nie jest tak chwytliwy, a Boyle powtarza swoje techniki wizualne raz za razem.

127 godzin przedstawia prawdziwą historię gościa o imieniu Aron Ralston, który wybrał się na kanyonowanie w Utah w kwietniu 2003 roku. Poprzez dość poważne zdarzenie nieszczęścia, wpadł w pułapkę w kanionie przez głaz, który rozkrusza jego ramię o ścianę kanionu; dosłownie między młotem a kowadłem. I desperackie środki, do których ucieka, aby się uwolnić. Z hollywoodzkiej perspektywy brzmi to jak scena do niesamowicie spektakularnego filmu akcji z odważnym, bohaterskim bohaterem, histerycznymi krewnymi i „Gdzie jest mój syn? PROSZĘ ZNAJDŹCIE MI MOJEGO SYNA!!” (*intensywne płacze*) - typ dialogu. Tak? Nie. Chłopie, dobrze, że to wyreżyserował Danny Boyle... Człowiek, którego wszyscy znamy ze swojego surowego, autentycznego stylu filmowego. Zamiast wspomnianego wcześniej dramatu blokbusterowego, zdecydował się na niewiarygodnie realistyczny film dokumentalny.

To był najnudniejszy film, jaki kiedykolwiek widziałem. I nikomu nie polecam iść go zobaczyć.

Zdecydowanie doceniam wysiłek, jaki włożono w film _127 godzin_. Biorąc pod uwagę, że film jest w 90% zlokalizowany w jednym miejscu, gdzie główny bohater nie ma nawet luksusu prostego poruszania się, nie jest niesprawiedliwe powiedzieć, że w filmie _127 godzin_ dzieje się niewiele. Reżyser Danny Boyle starał się wnieść do filmu trochę życia poprzez różne style filmowania, i muszę mu przyznać uznanie za ten nietypowy sposób myślenia, ale nie zmienia to faktu, że wciąż dzieje się niewiele. Franco nie jest złym aktorem, ale stawia się przed nim ogromne wyzwanie, aby utrzymać coś takiego solo na ekranie, a końcowy efekt jest większym wyzwaniem, niż był w stanie w pełni zapanować. _127 godzin_ nigdy nie zdołał mnie w pełni zaabsorbować. Często intensywny i dość obrzydliwy, ale nie do końca absorbujący.

Obejrzałem to jakieś 11 lat.. muszę przyznać, że miałem przez jakiś czas koszmary związane ze Scoobie-Doo, ale inaczej bardzo podobał mi się ten film! Bałem się, że będzie to ciągle to samo, ale szczegółowe retrospekcje temu zapobiegają.