Rytuał The Ritual

Przepraszam, ale kto, bez materiałów promocyjnych, i z tak ogólnym tytułem jak _The_ cholerny _Ritual_, powiedział temu filmowi, że może być tak dobry?

Wydany w 2017 roku i wyreżyserowany przez Davida Brucknera, „The Ritual” to psychologiczna przygoda/horror o czterech brytyjskich facetach w wieku 30 lat, którzy wyruszają na wędrówkę w odległą północną Szwecję, gdzie stopniowo staje się oczywiste, że coś Z nimi ściga w ciemnych lasach. Czy któremukolwiek z nich uda się przeżyć? To jest w zasadzie połączenie filmów „Blair Witch Project” (1999) i „Ogre” (2008), ale bez ironicznego tonu tego drugiego. Jest tu również trochę z „The Wicker Man” (1973/2006). Podobnie jak w przypadku „Blair Witch”, obelżywi bohaterowie stopniowo przerażają się w złowrogim lesie i w końcu zwracają się przeciwko sobie. Ale leśna kinematografia jest znacznie lepsza dzięki spektakularnym rumuńskim lokalizacjom, w przeciwieństwie do przeciętnej pracy filmowej „Blair Witch” w Maryland (co jest zrozumiałe, biorąc pod uwagę, że ten drugi jest filmem „z odnalezionym materiałem”). Druga połowa odbiega od książki i ludzie się skarżą, ale moim zdaniem jest lepsza od tandetnego kultu black metal z książki i nie ma szans na pokonanie jednej potężnej sekwencji, która przypomina piekło na ziemi. Istnieje także intrygujący element osiągania niemal nieśmiertelności za cenę pokornego oddawania czci. Pomimo tych pozytywów, film jest trochę mało interesujący i monotonny, a także brakuje mu kobiecego udziału.

Rytuał to film o potworze z psychologicznymi ambicjami i pozornym budżetem. Potwór jötunn jest faktycznie dość dobry, podobnie jak cykliczne odtwarzanie traumatycznych wydarzeń na początku w sklepie z alkoholem. Niestety reszta filmu jest tak mdła jak tytuł i zbyt wiele polega na egzotyce głębokich szwedzkich lasów. Niestety nawet ten element jest rozmyty, a kultyści z końcowych scen wydają się być recyklingowymi wiccanami ze Szkocji, a nie przedchrześcijanami z północnej Skandynawii.

The Ritual Davida Brucknera to atmosferyczny film grozy, który skutecznie łączy napięcie psychologiczne z nutką nadprzyrodzonego. Akcja filmu opowiada o czterech przyjaciołach na wycieczce po skandynawskiej dziczy, gdzie napotykają nie tylko straszliwy krajobraz, ale także swoje własne obawy i żale. To, co wyróżnia Ritual, to autentyczność postaci i ich relacji. Dialogi i interakcje sprawiają wrażenie naturalnych, a więź między przyjaciółmi wydaje się autentyczna, z latami wspólnej historii subtelnie wplecionymi w ich wymianę. Zakorzenienie w realizmie sprawia, że narastający terror jest jeszcze bardziej efektywny. Film poświęca czas na budowanie napięcia, chociaż niektóre sceny trwają dłużej niż konieczne, a niektóre dialogi zdają się powtarzalne. Te chwile, choć zauważalne, nie odjęły znacząco od ogólnego doświadczenia. Druga część filmu skręca w nieoczekiwane rejony, dostarczając niepokojący i pomysłowy finał, który wydaje się świeży w gatunku często ograniczanym konwencjami. Wizualnie film jest oszałamiający, z upiornym lasem, który pełni rolę postaci samej w sobie, wzmacniając poczucie izolacji i grozy. Ritual odnosi sukces mieszając dramat ludzki z horrorem, tworząc historię zarówno przerażającą, jak i głęboko zrozumiałą. Pomimo drobnych wad, jest to fascynujący seans dla fanów atmosferycznego i opartego na postaciach horroru.