Spider-Man: Daleko od domu Spider-Man: Far From Home

Cały film to nieustanny szał akcji i przygód od samego początku, przy czym sam mężczyzna nosi nie mniej niż cztery różne kostiumy pająka (dla wszystkich mega fanów tam na zewnątrz). Maria Hill (Cobie Smulders) po raz kolejny pojawia się po swojej bardzo rozczarowującej nieobecności z 99,99% 'Endgame', ale jest marnowana na ekranie, nie spełniając żadnego celu. I podczas gdy ten film wreszcie daje nam historię miłosną Petera/MJ, to wszystko jest zbyt znane terytorium - nie z powodu zaangażowanych postaci, ale dlatego, że widzieliśmy Petera podążającego za uczuciem w 'Homecoming'. Widzieliśmy go także próbującego zrównoważyć stronę studenta/bohatera swojego życia. To jest piąty raz TEGO Petera Parkera na rollercoasterze. Widzieliśmy go i zakochaliśmy się w nim jako w słodkim, niewinnym dziecku, któremu wielkość została wtłoczona i jego pragnienie bycia superbohaterem. Miał swoją szansę w ringu - kilka razy właściwie - i teraz musimy zobaczyć, jak rośnie, ale po prostu dali nam to samo. Musimy wiedzieć, dokąd to zmierza, nie tylko oglądać dziecko przebierać się za bohatera raz za razem.

Niesamowity film!!

Problemy: Myślałem, że postać Gyllenhaala była kiczowata, Spidey robienie selfi było zbyt nieodpowiednie dla bezinteresownego bohatera, a zaskoczenie z Furym przez cały film naprawdę było niepotrzebne. Co mi się podobało: Tom Holland nadal jest uroczym aktorem.

W filmie Spider-Man: Daleko od domu były rzeczy, które osobiście nie kocham. Ale dostałem **dokładnie** to, czego chciałem od Mysterio, i to było dla mnie bardzo ważne. Jest niesamowite, że MCU ma już dwadzieścia trzy filmy i wciąż dostarcza taką jakość. Wiem, że ta seria nie jest dla każdego. Ale dopóki nie zaczną robić filmów, które mi się nie podobają, będę nadal się pojawiał.