Chip i Dale: Brygada RR Chip 'n Dale: Rescue Rangers

_Chip 'n Dale: Rangersi ratunkowi_ rzucają wszystkie te pomysły i postacie na ścianę, żeby zobaczyć, co się trzyma, i zanim są w stanie przetworzyć, co działa, a co nie, już rzucają kolejny stos na ścianę; jest tego zbyt wiele do strawienia i zbyt wiele dobrego naraz. _Chip 'n Dale: Rangersi ratunkowi_ to film, który odwraca uwagę od opowiadania własnej historii. Ma kilka zabawnych momentów, ale jego rozproszona narracja jest zbyt przytłaczająca, aby można było ją zignorować lub w pełni się nią cieszyć.

Rzadka bieda wyszła, oczywiście. Postacie są jak obrazy złego artysty, płaskie i puste. Wyrazy twarzy i formy są obce. Nie ma tu estetycznego podziwu dla tego próby wyrażenia w 3D. Brak wdzięku i piękna. Brak głębi i miłości, adekwatnej fabuły. Nietrafiony płytki humor. Zżerające wewnętrzności drwiny. Ridiculous untalented podział bez poczucia piękna, przypominający same pirackie produkty z filmu. Wszystko nawalili i stworzyli niezrozumiałe wysypisko. Grupa jakichś wadliwych postaci, jak ten Sonic, który mówi o istnieniu oryginalnego Sonica, swoją drogą... Wyśmiewali kluczowe punkty, tylko dla zabawy, całkowicie bez sensu, tylko komedia jest tutaj zupełnie nie na miejscu, podobnie jak twórcy-komicy. I to wszystko, oczywiście, pod sosem "Kochamy Ratowników". No cóż... Ogólnie rzecz biorąc, nie mogliśmy tego zrobić, w rzeczywistości. W stylu Disneya. Tylko ten obraz został zapamiętany, który wisiał na ścianie aktora Roqueforta. I jak cudownie by było, gdyby cały film był w tym stylu i z adekwatną fabułą.

Kiedy Chip 'N Dale był po raz pierwszy skonceptualizowany, scenarzyści musieli podjąć decyzję: czy ten film będzie głównie przeznaczony dla tych, którzy oglądali Ratunkowe Patrole jako dzieci, czy też będzie próbował zrebootować duet dla nowego pokolenia? Niestety wydaje się, że scenarzyści postanowili zrobić jedno i drugie. Chip 'N Dale to film pełen dziesięcioleciowych żartów animacyjnych i easter eggów, ale ostatecznie zakotwicza się jako film dla dzieci, wykorzystujący te same żenujące klišé, które wykorzystuje każdy inny film dla dzieci. To jest tylko pogłębione przez okropny występ KiKi Layne jako Ellie, tak bardzo, że uważam, że całkowite usunięcie jej postaci znacznie poprawiłoby film. Przed obejrzeniem tego filmu myślałem, że ma potencjał być _Kto wrobil Królika Rogera_ tej generacji. Po obejrzeniu go teraz wiem, że ten film zostanie zdegradowany do sekcji dziecięcej i szybko zapomniany.

Scenariusz wydaje się, jakby potrzebował trochę więcej czasu w piecu, pełen niewypracowanych pomysłów. Ładne założenia, niechlujne wykonanie. Nigdy do końca nie udaje mu się uchwycić dramatycznego napięcia tak dobrze, jakbym sobie życzył. Niemniej jednak bardzo ambitny pod względem skali animacji, i większość z tego działa dobrze! Sam J.K. Simmons jako Gumby sam w sobie sprawił, że warto było to obejrzeć.