Urzeczona Spellbound

Ten intrygujący mały kryminał / thriller od wielkiego Alfreda Hitchcocka nie jest wcale zły. To bardziej nietypowy wysiłek Hitcha, ale historia ma mnóstwo zwrotów akcji, aby utrzymać zainteresowanie. Ingrid gra życzliwą psychologię, która zakochuje się w nowym lekarzu w zakładzie, w którym pracuje, ale może się okazać, że nie jest taki, jakim się wydaje. Przepraszam, pani Bergman, wygląda na to, że zakochałaś się w psychopacie.

Kiedy Leo G. Carroll („Dr. Murchison“) ustępuje ze stanowiska dyrektora „Zielonych Dworów” - centrum psychoanalizy, zostaje zastąpiony przez Gregory’ego Pecka („Dr. Edwardes”), który natychmiast przyciąga uwagę - romantyczną i zawodową - Ingrid Bergman („Dr. Petersen”), która szybko odkrywa, że ma dość duże tajemnica. Razem muszą szybko rozwikłać tajemnicę pamięci i morderstwa, zanim władze same dojdą do swoich wniosków. To nie jest mój ulubiony thriller Hitchcocka - Peck nie ma całkiem tego uroku ani intensywności, jakiej ta rola wymagała, a chociaż Bergman jest piękna; jest wciąż trochę sztywna, wręcz nienaturalna. Fabuła jest jednak złożona i intrygująca, poruszająca tradycyjny temat kryminalnego noiru w znacznie bardziej intelektualny sposób. Nagrodzona Oscarem ścieżka dźwiękowa Miklósa Rózsy’ego dodaje wiele grozy, a tempo delikatnie się tli aż do odpowiednio przemyślanego zakończenia. Wiem, że Peck był złotym chłopcem Davida O. Selznicka w tym momencie, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że trochę zawiódł; może Hitchcock powinien był obsadzić bardziej charakterystycznego głównego bohatera? Wspaniała rzecz, mimo wszystko - na pewno warto obejrzeć.