Nienawiść La Haine

La Haine Matthieu Kassowitz-a to portret zniechęcenia młodzieży i wynikającej z tego złości osadzonej w publicznych osiedlach mieszkaniowych poza Paryżem. Przed premierą tego filmu wielu zagranicznych widzów znało jedynie dobrze ubraną, białą, skrytą i wykształconą Francję ukazaną np. w filmach Nowej Fali lat 60. Nawet wielu Francuzów nie zdawało sobie sprawy z ciemniejszych podtekstów własnego społeczeństwa, ponieważ żaden film nie odważył się wcześniej podjąć się tego tematu. La Haine był bombą. Mimo że został nakręcony w 1995 roku, pozostaje całkowicie aktualny do dziś, gdy zamieszki nadal są tematem wiadomości w ostatnich latach.

To nie tyle samotna jednostka działająca w tym wyróżnia się, ile to zbiorowy wysiłek wszystkich zainteresowanych, aby pokazać nam, jak niebezpieczne może być życie na ich paryskiej przedmieściach. Zamieszki wieczorem przed naszym przybyciem na miejsce pozostawiły obszar w stanie niemal ostrego wyczerpania nerwowego. Policja stąpa po jajkach, a społeczność jest beczką prochu. Aby dodać do niestabilności, policjant stracił swoją broń w nocy poprzedniego dnia, a jeden z lokalnych mieszkańców "Vinz" (Vincent Cassel) przysiągł pomścić się na innym policjancie, jeśli jego obecnie hospitalizowany przyjaciel "Abdel" umrze. Szybko okazuje się, że "Abdel" został poważnie ranny w wyniku przesłuchania na komisariacie i teraz jest w śpiączce. Możesz tylko wyobrazić sobie, jaki wpływ to miało na tę inaczej nieufną i podejrzliwą społeczność. Reżyser Matthieu Kassovitz stworzył tu potwora. Jest to wzruszające i gniewne, sugestywne i przerażające. Kiedy ten przełomowy dzień zamienia się w noc, a "Vinz" ze swoimi dwoma przyjaciółmi "Saidem" (Saïd Taghmaoui) i aspirującym bokserem "Hubertem" (Hubert Koundé) udają się w dół miasta, sprawy przybierają złą zmianę z jeszcze bardziej tragicznymi wynikami. To nie jest łatwy film do obejrzenia, ale jest on porywający i jako smutne oskarżenie o życie miejskie i (nie)tolerancję, jest bardzo skuteczny.

Bardzo dobry film!