Ralph Demolka w internecie Ralph Breaks the Internet

Film _Ralph Zrywa Internet_ od razu przechodzi do części „Internet”, i praktycznie nie wlecze się dalej. Byłem zaskoczony, że podobał mi się pierwszy film _Rozbijemy Ralpha_, ale spodziewałem się spadku jakości dla tego, co absolutnie dostałem. Wciąż są tu rzeczy, które mi się podobają, a nawet główna wiadomość jest ważna, czego dużo nie widzimy, i jestem pewien, że to będzie działać jako film dla dzieci, które są przecież jego grupą docelową, po prostu mówię, że nie sądzę, żebym kiedykolwiek wrócił, by zobaczyć, jak Ralph znowu rozbije Internet.

Marginally przewyższa oryginał, przynajmniej w moich oczach. Ustawienia internetowe działają o wiele lepiej niż świat gier wideo. Nie zrozum mnie źle, bardzo podobał mi się 'Rozbryzg-Ralph'. Po prostu myślę, że ten jest o wiele bardziej zrozumiały, zdecydowana większość widzów rozumie internet w przeciwieństwie do mniejszego rynku starych gier arkadowych. Dzięki temu można zrobić znacznie więcej z założeniem. Wszystkie odniesienia są zabawne, a włączenie samego świata Disneya jest całkiem fajne. Mam oczywiście kilka krytyk. Czas trwania jest o około 20 minut za długi, a ostatni akt nie jest tak wielki, jak mógłby być. Wszystko inne jednak jest prawie idealne. Jest bardzo rozrywkowy, sceny po napisach są również świetne.

Świetny film, na pewno obejrzę go ponownie i polecam.

Sześć lat po tym, jak „Ralph“ i „Vanellope“ pokonali ambicje złego „Candy Kinga“, ona zaczyna być trochę zmęczona i niespokojna ze swojego codziennego życia w arkadzie. On decyduje, że może użyć internetu, aby uczynić jej grę „Sugar Rush” bardziej ekscytującą, ale wszystko, co im się udaje, to zepsute kierownica i prawdziwa walka o jej naprawę przed całkowitym odłączeniem całej gry! Muszą wyruszyć prosto w samą strukturę sieci, gdzie spotykają „netizens” i „Yesss” - szczyt ustalania trendów. To, co mi tutaj nie przypadło do gustu, to styl animacji. Jest bardzo dwuwymiarowy z kilkoma naprawdę podstawowymi efektami CGI tła, aby podtrzymać niezwykle dialogowy ciężki szereg ucieczek, który tylko przypomniał mi „Tron” zbyt wieloma słowami. Są tu kilka wybawczych scen, które rzucają światło na to, jak skomplikowana i złożona jest faktycznie funkcjonująca sieć, ale są one poboczne w stosunku do słabej historii z dwoma postaciami, które wyglądają jak zabawki z happy mealu. Nie polubiłem pierwszej części, ale była o wiele lepsza od tego pochodnego syfu.