Czasami rzeczywiście rozciąga granice wiarygodności na szkole we Francji XXI wieku, ale sentyment za tym jest dość niepokojąco silny. Na scenie pojawia się zdjęcie pocałunku! Wiemy, że jednym z…
Czasami rzeczywiście rozciąga granice wiarygodności na szkole we Francji XXI wieku, ale sentyment za tym jest dość niepokojąco silny. Na scenie pojawia się zdjęcie pocałunku! Wiemy, że jednym z pocałunków jest 'Nathan' (Bérenger Anceaux), ale kim jest drugi? Co budzi ciekawość jego kolegów z klasy, to że drugim całującym jest również chłopiec! Odpita gra? Żart? Prawdziwa miłość? To, co teraz następuje, czasami uderza w stereotypy, gdy dowiadujemy się, że jego ojciec jest policjantem (Patrick Timsit), w dużej mierze niezainteresowanym zachowaniem syna i nieco zajętym plotkami, którym musi stawić czoła w pracy. Teraz widzimy szkołę, w której chłopiec jest szykanowany i bity z zapałem pomimo tego, że sądziłbym, że powinien zainterweniować dyrektor, który wydaje się bardziej zainteresowany postrzeganiem niż krwawiącym uczniem błąkającym się po korytarzach. Gdy w końcu odkrywamy tożsamość jego kochanka, teraz nacisk przenosi się na rodziców tego chłopca. Jego ojciec jest szczerze dość odrażającą osobą, lekarzem, który jest zniesmaczony widoczną seksualnością swojego syna i zdeterminowany, by ją zatrzymać. Ten ostatni scenariusz ostatecznie - jak się to dzieje w wielu rodzinach - stawia jednego rodzica przeciwko drugiemu w walce woli o najlepszy sposób szanowania lub kontrolowania rozwijającej się tożsamości dziecka, które jest kochane, ale być może nie tak bezwarunkowo, jak byśmy potrzebowali lub mieli nadzieję. To młodzi ludzie sprawiają, że ten film jest. Anceaux wnosi silnie i przekonująco, podobnie jak Jules Houplain ('Louis'), który również prezentuje emocjonalnie silny występ. Część z obfitej toksyczności, którą film wywołuje, jest dobrze przedstawiona przez tych, którzy są jego kolegami z klasy - chłopców i dziewczyny - którzy uosabiają ciasnotę umysłową i nietolerancję, którą film całkiem skutecznie prezentuje, a następnie próbuje ukarać i zawstydzić. To film telewizyjny trwający dziewięćdziesiąt minut, więc mało prawdopodobne jest, że miałby na celu głęboko zmienić postawy nietolerancji i homofobii, ale chłopcy na ekranie przynoszą tu poruszającą historię, która skłania do refleksji nad tym, czego nauczyły nas szkoły, co nie znajduje się w książkach.