Ukryte działania Hidden Figures

Inna strona historii! Ten film nie tylko przedstawiał ludzi czarnoskórych, ale także kobiety. Dzisiaj mówimy o dyskryminacji kobiet, chociaż ten film jest przykładem tego, że wszystko zaczęło się dawno temu, ale walka się nie skończyła. To biografia trzech kobiet i ich walka nie tylko jako czarnoskórych, ale także jako kobiet. Kiedy naród był podekscytowany wysłaniem swojego pierwszego człowieka w kosmos, w zespole, który za tym stał, pojawiły się problemy. Wiele inspirujących wydarzeń ujawnia, jak została napisana historia i kultura pracy zmieniła się na zawsze w NASA. Film był nominowany do Oscara w trzech kategoriach, ale nie zdobył żadnej nagrody. To w porządku, bo wolałbym, aby te prawdziwe kobiety zostały docenione za to, co osiągnęły. Wszystkie trzy aktorki były dobre. Ich role były unikatowe. Naprawdę cudowny film o trzech prawdziwych osobach w jednym filmie. Coś rzadkiego w filmach, które równie mocno podkreślają ich osiągnięcia. Ich życie osobiste oraz zawodowe zostało dobrze przedstawione. Inni, jak Kevin i Dunst w niewielkich rolach, też byli dobrzy. Reżyserowany przez reżysera z jednym filmem na koncie. Poradził sobie dobrze. Scenariusz został zaadaptowany z książki o tej samej nazwie. Zasłużone wszystkie nagrody i pochwały, jakie otrzymał. Po zobaczeniu jak to się skończyło, możliwe jest stworzenie kontynuacji. Misja Księżyc. Mam nadzieję, że to rozważą! Wydaje się to być dobrym pomysłem!

Wcale nie myślę, że moimi uczuciami staram się zmniejszyć osiągnięcia tych, którzy stworzyli _Hidden Figures_, ani rzeczywiste kobiety, wokół których kręci się historia, to po prostu nie dla mnie. Ostateczna ocena: ★★½ - Nie do końca dla mnie, ale zdecydowanie rozumiem przyciągający charakter.

To jest dość fascynująca historia trzech kobiet, które odegrały kluczową rolę w operacji NASA, która ostatecznie wysłała Johna Glenna w kosmos. Wszystkie trzy były matematyczkami powołanymi do udostępnienia swoich umiejętności, ale w przeciwieństwie do wielu swoich kolegów, były one narażone na uprzedzenia dotyczące swojej rasy i płci. Kobiety przyjęły jednak najlepsze rozwiązanie na walkę z bigoterią - postanowiły, że istnieje więcej niż jeden sposób na oskórowanie kota i pozwoliły swoim zdumiewającym talentom mówić za siebie. Na szczęście Katherine Johnson (Taraji P. Henson) miała szefa w osobie Ala Harrisona (Kevin Costnera), który był w gruncie rzeczy praktycznym i politycznie zmotywowanym człowiekiem, który mniej dbał o segregację, a o wiele bardziej o pokonanie Sowietów w kosmosie. Jego postawa, która szybko przekształciła się w znaczący szacunek, umożliwiła jej podniesienie się i udowodnienie, że była równie dobra, jeśli nie lepsza, niż ci biali mężczyźni wokół niej - wszyscy raczej jednolicie ubrani w białe koszule i krawaty. Po drugiej stronie korytarza równie biegła Dorothy Vaughan (Octavia Spencer) toczyła swoją własną walkę o uznanie jako kierowniczka zespołu, która została zadana z instalacją, programowaniem i walidacją działania zupełnie nowego komputera IBM. Wreszcie, triumwirat uzupełniała Mary Jackson (Janelle Monáe), której umiejętności były kluczowe, jeśli osłona cieplna na module, którym astronauta (Glen Powell) miał bezpiecznie wrócić na Ziemię, miała działać poprawnie. Reżyser Theodore Melfi potrafił delikatnie połączyć te trzy wątki, utrzymując historię interesującą i inwestując nas nie tylko w walki tych kobiet, ale także w ekscytację praktycznej nauki rozwijającej się przed nami. Henson i Spencer są przekonująco stonowane w swoich występach, a chociaż Monáe jest mniej wyraźna, trzy charakteryzacje wciąż rezonują dobrze i pouczająco. Nic nie wiedziałem o tych osobach przed obejrzeniem tego - cieszę się, że to zrobiłem.