Rain Man Rain Man

Mój główny facet Charlie Babbitt. To jest coś z prawdziwego wielkiego osiągnięcia kinowego, że Rain Man stał się świetnym filmem, jakim na pewno jest, ponieważ historia wokół niego jest interesująco hollywoodzka sama w sobie. Czterech reżyserów, sześciu scenarzystów, dwóch operatorów kamery, ośmiu producentów, strajki scenarzystów, zmiana ekipy i studio walczące o swoje życie. Wszystko powyższe jest powszechną wiedzą, ale nie zaszkodzi przypomnieć te fakty, gdy oglądasz nagrodzony triumf filmu, który dziś wciąż stoi testowi czasu. Film jest tak prosty w swojej strukturze, że naprawdę potrzebował czegoś specjalnego, aby wyrwać go z potencjalnej banalności bycia "tylko kolejnym filmem drogowym o odnalezieniu siebie", Rain Man osiąga coś wyjątkowego, zajmując się swoimi tematami bardzo delikatnie i wplatając wiarygodną koncepcję ludzką do historii za pomocą niesamowitych pokazów swoich dwóch głównych bohaterów. Dustin Hoffman daje magiczny poruszający występ jako autystyczny sawant Raymond, największy komplement, jaki mogę występu dać, to to, że jest naprawdę wiarygodny, zarówno poruszający, jak i inteligentny zwinuty w jedno artystyczne rezultat. Tom Cruise jest równie wielki w roli, która wymagała drastycznych zmian warstw, roli, która wymagała od aktora dużego przekonania, a Cruise dodaje roli dużo głębi, gdy przechodzi od płytkiego łajdaka do bardzo emocjonalnego i czującego człowieka, to świetne przedstawienie, które w dzisiejszych czasach nadal stoi na wysokości. Przedstawienie, które niestety wydaje się być zapomniane w świetle filmu krzykliwego występu Hoffmana. Z filmem takim jak ten, modlisz się, aby zakończenie mogło mu oddać sprawiedliwość, i cieszę się, że mogę powiedzieć, że nie ma tu żadnego ulegania, to zakończenie, które mówi wiele, ponieważ nie ucieka, dziękuję Bogu za te przepisy, ponieważ zakończenia oryginalnych scenariuszy skłoniłyby mnie do wyrzucenia telewizora przez okno. Istotne kino. 10/10

Nie będę udawać, że mam wiele istotnych rzeczy do powiedzenia na temat tego filmu, które sprawią, że czytelnicy zaniemówią lub uderzą się w czoło i zrozumieją, tak, dlatego powinienem pokochać ten film! Ale ponieważ jest to jeden z naszych ulubionych filmów mojej żony i moje, pomyślałem, że podzielę się dlaczego. Kiedy ten film się pojawił, od razu zauważyliśmy podobieństwa między Raymondem (Rain Man) a naszą córką. Nie, nie jest taka jak on. Poza swoim autystycznym, obsesyjnym zachowaniem jest głucha i z opóźnionym rozwojem, więc nawet jeśli zna język migowy, odpowiada tylko na pytania i nigdy nie używa pełnych zdań. Ale podobnie jak Raymond, zawsze wykazywała dziwne specjalne zdolności. Rozwiązuje problemy matematyczne na palcach, których nawet tłumacze języka migowego nie rozumieją, pamięta dokładne daty rzeczy, które wydarzyły się lata wcześniej, potrafi tworzyć piękne dywany na dużym krośnie. Z drugiej strony, nie potrafi przekroczyć ulicy sama, czasami wybucha złością z powodu najmniejszej zmiany w swojej rutynie. Na przykład gdy mieszkała z nami w domu jako dziecko, jeśli wzięliśmy program telewizyjny z obok telewizora, żeby sprawdzić harmonogram, stała nad nami i stawała się coraz bardziej zdenerwowana i trzęsła się z frustracji i gniewu. W końcu musieliśmy zacząć kupować dwa programy telewizyjne, jeden „jej” i jeden „nasz”. Ale nie mogliśmy kupować podwójne wszystkiego. Więc co to wszystko oznaczało, że gdy oglądaliśmy Rain Mana wtedy, gdy żyliśmy w naszej córce, zaczęliśmy się śmiać z rzeczy, które wcześniej doprowadzały nas do szaleństwa z frustracji. Nie trzeba dodawać, że Dustin Hoffman dał wirtuozowski występ, ale myślę, że wysiłki Toma Cruise'a były niedocenione, być może dlatego, że wydaje się to być naturalną rolą dla niego. Nie twierdzę, że jest to najlepszy film wszechczasów, po prostu nasz ulubiony, z powodów osobistych.

Charlie (Tom Cruise) pracuje ze swoim luksusowym importem samochodów dosłownie handlowaniem, gdy dowiaduje się, że jego ojciec zmarł. W drodze na spotkanie ze spadkobiercą dowiaduje się, że otrzyma kilka doskonale uprawianych róż, ale całe dziedzictwo w wysokości 3 milionów dolarów ma trafić gdzie indziej? Gdzie? Okazuje się, że ma brata Raymonda (Dustin Hoffman), gdy odwiedza go w instytucji zajmującej się opieką nad osobami autystycznymi. Zniesmaczony i kompletnie nieświadomy i niezainteresowany swoimi czynami, Charlie postanawia zabrać swojego nowo odkrytego brata na wycieczkę z powrotem do LA. Raymond odmawia lotu z kimkolwiek innym niż Qantas, więc muszą jechać samochodem, a na drodze historia rozwija się w taki sposób, że można ją dość łatwo przewidzieć. Nie ma ucieczki od faktu, że Raymond jest czasami irytującą postacią, ale właśnie to wzbudza emocje. Hoffman prezentuje nam bardzo inteligentną osobowość z kilkoma brakującymi kawałkami w jego kognitywnej układance. Raymond może wykazywać cechy małego dziecka, ale także złożonego i wyrafinowanego charakteru, który absorbuje więcej z otoczenia, niż bylibyśmy w stanie przewidzieć. Cruise również daje z siebie wszystko. Radzi sobie z ewolucją swojej postaci od mądrego i samolubnego Charliego do bardziej dojrzałej, odpowiedzialnej jednostki z brawurą, która zdecydowanie zdradza niektóre z jego poprzednich ról. Nie szkodzi również, że geniusz jego brata przydaje się w Vegas! Jest to dość poruszająco i czasami dowcipnie napisane, oferujące trafne obserwacje i wiarygodne scenariusze dobrze wsparte równie potężną fotografią. Choć nie zawsze łatwa do obejrzenia dramat, w miarę jak postępowała, czułem się trochę zaangażowany w to, czy ten związek ma szansę na przetrwanie, czy w końcu chodzi tylko o pragnienie mężczyzny, by zdobyć spadek.