Trzy Billboardy za Ebbing, Missouri Three Billboards Outside Ebbing, Missouri

Całkiem zabawne, biorąc pod uwagę niesamowicie ponury temat, ale to nie jest zaskoczeniem, biorąc pod uwagę, że _Three Billboards Outside Ebbing, Missouri_ jest reżyserowany przez Martina McDonagha, który ponownie odnosi zwycięstwo, co moim zdaniem oznacza, że jest trzy do trzech jako reżyser.

Zjawiskowy film. Kochałem każdą sekundę.

To był jeden z lepszych filmów, jakie widziałem, ponieważ gra na nostalgię, ale nie na nostalgię za minionym dziesięcioleciem, a bardziej na nostalgię za starymi opartymi na historii niezależnymi i półniezależnymi filmami, które rządziły w latach 90. "Trzy billboardy" ma to wszystko, co miały filmy oparte na postaciach i sytuacjach, a nie na retoryce politycznej i efektach specjalnych. Kiedy go oglądasz, masz wrażenie, że chcieli opowiedzieć historię i to było jedyną rzeczą, na której im zależało. Była tam historia do opowiedzenia i wszyscy zeszli się, aby ją opowiedzieć najlepiej, jak tylko mogli... była wzruszająca, zabawna, dramatyczna, dziwnie mroczna i dziwnie podnosząca na duchu. Odchodzisz z uczuciem, że widziałeś film, i tak właśnie jest. To właśnie to, prawdziwy film. To nie są efekty specjalne związane z słabymi postaciami odgrywającymi fabułę, która była kilka razy rebootowana... to prawdziwy film, który opowiada prawdziwą historię. Jest oryginalny. Warto go obejrzeć. Zasłużył na wszystko, co przyszło mu podczas nagród i jeszcze więcej. To rodzaj filmu, który musimy zobaczyć więcej, i to rodzaj filmu, który bardzo mi brakuje. Obejrzyj go, nie zobaczysz już takiego filmu, a to, moim zdaniem, jest czas dobrze spożytkowany.