Road House Road House

Bardzo słaby scenariusz i historia po prostu się nie klei, zakończenie także nie było zbyt przekonujące.

Road House utrzymuje scenariusz powierzchowny i formułowy, ale zmiany w narracji i nowe, fascynujące postacie sprawiają, że remake jest bardziej satysfakcjonującym seansowym doświadczeniem. Obsada pod przewodnictwem Jake'a Gyllenhaala w doskonałej formie - pod każdym względem - ma zazdrosną chemię, zaskakujący punkt kulminacyjny przypada na debiut Conora McGregora, który film napełnia intensywną, naprawdę szalona energią. Sekwencje akcji cierpią nieco z powodu nadmiernej stylizacji, ale spełniają swój podstawowy cel. Większy nacisk na rozwój postaci, zwłaszcza w centralnej romansie, byłby mile widziany, ale film pozostaje przyjemnym doświadczeniem domowego oglądania.

Kocham ten film. To genialne rozbiór „testosteronowych filmów“ w ich najbardziej podstawowej formie. Typowo te filmy polegają na formalnej dynamice grupowej, aby dodać głębi do stoickiego bohatera, jak widzieliśmy w oryginale. Kiedy bohater zaczyna okazywać emocje, wprowadzana jest kolejna stoicka postać, aby utrzymać równowagę. W tej reinterpretacji, sytuacja się odwraca. Otaczająca obsada postaci to formalne stereotypy, włączając w to nikczemnych złoczyńców. Ten podejście zręcznie odbija taktykę oryginału, ale z odwróceniem. Na przykład, antagonisté podążają tym samym wzorcem: gdy główny antagonist, Brandt, ujawnia jakąkolwiek emocję, jest to postrzegane jako słabość, co powoduje wprowadzenie bardziej intensywnego i hiper-męskiego antagonisty, Knoxa. Ten zwrot uwypukla komentarz filmu na temat tradycyjnego przedstawiania siły i wrażliwości. Protagonista, Dalton, dodaje nieoczekiwane warstwy do historii. W przeciwieństwie do typowego stoickiego bohatera, Dalton przejawia walkę ze swoim zdrowiem psychicznym i innymi wrażliwościami, co sprawia, że jest postacią bardziej złożoną i bliską widzowi. Jest ciągle w konflikcie i zmaga się ze swoimi wewnętrznymi demonami, podobnie jak Knox, ale stara się kontrolować swoje dzikie i niebezpieczne tendencje. Na przykład, walka Daltona z jego ciemniejszymi impulsami jest wzruszająco przedstawiona w scenach, gdzie walczy zarówno z zewnętrznymi wrogami, jak i swoimi wewnętrznymi konfliktami, ukazując jego głębię i ludzkość. Ten nowoczesny western z odwróceniem oferuje świeże spojrzenie na pojęcia bohaterów i złoczyńców. Na końcu film przekazuje nową wiadomość, która kwestionuje tradycyjne pojęcia bohaterstwa i złości. Nuansowane przedstawienie postaci Daltona i jego podróż ku akceptacji siebie i kontroli dostarcza refleksyjną narrację. Na przykład, kulminacyjna scena, gdzie Dalton musi zmierzyć się ze swoją własną naturą i podjąć kluczową decyzję, uchwycuje temat filmu o wewnętrznej sile i odkupieniu. Ogólnie rzecz biorąc, ten film wyróżnia się innowacyjnym podejściem do znanego gatunku. Skutecznie dekonstruuje typowy, testosteronem napełniony narracyjny, skupiając się na wrażliwościach i wewnętrznych walkach protagonisty. To świeże podejście nie tylko dodaje głębi postaciom, ale także definiuje na nowo konwencje gatunku. Chciałbym zobaczyć więcej opowieści opowiedzianych w ten sposób, oferujących nowe perspektywy i kwestionujące tradycyjne narracje.

Reżyser Doug Liman w filmie „Road House“ zapewnia dziką jazdę walki, plucia, przeklinania i łamanie kości, film o męskości napełniony testosteronem, który jest idealny na weekendowy stream. Tworząc bardziej dramatyczną historię o narkotykach i przestępczości, ta reinterpretacja kultowej klasyki lat 80. nadal dostarcza dużo akcji i rozrywki, chociaż brakuje jej oryginalności i treści.