Pociąg The Train

Burt Lancaster jako francuski partyzant próbujący zatrzymać niemiecki pociąg z ukradzionymi dziełami sztuki. Paryż jest na krawędzi wyzwolenia spod okupacji nazistowskiej w 1944 roku, więc niemiecki pułkownik (Paul Scofield) załadowuje pociąg bezcennym ładunkiem francuskich obrazów, które partyzanci pod wodzą inżyniera Labiche'a (Burt Lancaster) zamierzają zatrzymać. Jeanne Moreau jest na miejscu jako właścicielka hotelu.

Wspaniały wojenny thriller-suspense od Johna Frankenheimera. Słyszałem o tym, ale nigdy nie miałem okazji sprawdzić tego, film jest doskonały od początku do końca, nie wspominając o wspaniałym wykorzystaniu dźwięku wraz z muzyką Maurice'a Jarre'a. Wszystkie występy były świetne, szczególnie Paul Scofield. Zaskakujące jest to, że film nie otrzymał więcej miłości Oscara poza scenariuszem. **4,5/5**

Myślę, że to może być moja ulubiona rola Burt Lancastera, gdy prowadzi francuski ruch oporu przez etyczny wir obejmujący pociąg załadowany skradzionymi dziełami sztuki. „Col. Von Waldheim” (Paul Scofield) potrafi przekonać i nakłonić swoich bojaźliwych przełożonych przed Göringiem, aby pozwolili mu załadować pociąg bezcennymi artefaktami i przetransportować je do Niemiec. Nazistowscy zaczynają przegrywać wojnę, ich logistyka jest napięta, więc musi w zasadzie kłamać, aby dostał swój pociąg załadowany i ruszający. „Labiche” (Lancaster) jest odpowiedzialny za stację kolejową i zazwyczaj ma za zadanie udaremnić działania okupantów - ale tutaj widzi sens w pozwoleniu na odjazd tego pociągu. Postanawia, że może uda się go skierować z dala od Niemiec i tym samym zachować dla potomnych francuskich ludzi. „Papa Boule” (Michel Simon) to zrzędliwy stary kierowca, który nie jest przeciwny trochę sabotażu, ale gdy zostaje złapany i natychmiastowo zastrzelony, pułkownik dochodzi do wniosku, że tylko „Labiche” może być zaufany z pociągiem, więc jest wciągnięty na pokład i obaj teraz grają delikatną grę w kotka i myszkę, przy czym obaj się wzajemnie skrupulatnie obserwują i nie ufają sobie. Ich podróż jest pełna zagrożeń - od sojuszników, od Francuzów, Niemców - praktycznie od wszystkich. Pułkownik staje się coraz bardziej obsesyjny - wszystko będzie poświęcone na ochronę konwoju, gdy się toczy - ale dokąd? Jest fajne cameo od zawsze niezawodnego Jacques'a Marina - lubi ser; i inne od Jeanne Moreau jako właścicielki pensjonatu, która stara się stąpać po jajkach między patriotyzmem a przetrwaniem. Na ekranie jest świetna chemia między Lancasterem a Scofieldem, z zachowaniem tego drugiego niemal maniakalne, co jest fascynujące do oglądania. Czy pociąg przetrwa? Cóż, myślę, że wszyscy chcą, aby tak się stało - ale...