Gotti Gotti

Na podstawie historii opowiedzianej przez młodszego Johna A. Gotti w swojej książce, film opowiada historię legendarnego ojca i jego gangsterskich czynów, jak się wybił z ubogiej części Nowego Jorku na szczyt rodziny Gambino i stał się jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych obywateli miasta. Pierwsza scena przedstawia oryginalnego Johna Gotti (John Travolta), który mówi do kamery o urodach Nowego Jorku, niestety to ustawia ton dla reszty tego raczej słabego biograficznego filmu. Linie czasu są wszędzie, a historyczny charakter życia mężczyzny pozbawia film jakiejkolwiek grozy. Travolta jest daleki od swojej najlepszej formy i chociaż całkiem przystojny, Spencer Lofranco (John Jnr.) wygląda, jakby przypadkowo zabłądził z sąsiedniego planu „Waltonów” obok. Dla filmu gangsterskiego jest niezwykle niegroźny, pełen słów i pozbawiony ognia, z wyraźnym brakiem werwy ze strony obsady, która wyglądała tak, jakby była tam tylko dla wypłaty. To naprawdę dość słabe i mówi nam niewiele o tym, co sprawiało, że ten człowiek działał, ale mogło zdziałać cuda dla sprzedaży golfów.

Jest trochę chaotycznie. Tylko od czasu do czasu jesteś pewny, w którym roku się znajdujesz, tylko od czasu do czasu poznajesz postać. Nawet wypadek jego syna Frankiego rozgrywa się jak przypis na marginesie. I o to chodzi, dużo przypisów poukładanych razem bez kontekstu, który by je naprawdę połączył. To jeden wielki bałagan.