Cloverfield Lane 10 10 Cloverfield Lane

Dodaje nowe spojrzenie na oryginalny film, zachowując tajemnicę. Początkowo nosił nazwę 'The Cellar', ale później stał się spin-offem 'Cloverfieldu'. Była to zwykła narracja ekranowa, w przeciwieństwie do pierwszego filmu w stylu found footage. Ale jeśli jesteś fanem oryginalnego filmu, zwłaszcza fanem filmów o potworach, możesz się rozczarować. Ponieważ było to bardziej psychologiczno-thrillerowe-zagadkowe niż sci-fi-akcja-przygoda.

Choć zazwyczaj wolę starszą fantastykę naukową, a do tego od sprawdzonych reżyserów, dwa rzeczy przekonały mnie do tego filmu (i prawie skończyłem widząc go w kinie jako rezultat): John Goodman i J.J. Abrams - pierwszy jest solidny we wszystkim, co robi, a drugi ma złote ręce, zwłaszcza jeśli chodzi o mój ulubiony gatunek. Naprawdę podziwiałem jego oryginalność. Klejący charakter antagonisty, dwuznaczność unikatowej sytuacji i sposób, w jaki wszystko było ładnie ze sobą powiązane, sprawiły, że byłem bardzo zadowolony jako kinoman i pragnący, aby nadeszła jego nieuchronna kontynuacja.

Ludzie są dziwnymi istotami. Nie zawsze można ich przekonać, że bezpieczeństwo jest w ich najlepszym interesie. 10 Cloverfield Lane wyreżyserował Dan Trachtenberg, a wspólnie napisali Josh Campbell, Matthew Stuecken i Damien Chazelle. Występują w nim John Goodman, Mary Elizabeth Winstead i John Gallagher Jr. Muzykę skomponował Bear McCreary, a zdjęcia wykonał Jeff Cutter. Michelle (Winstead) budzi się po wypadku samochodowym, aby odkryć, że jest w zamkniętym podziemnym schronie...

Ten film zaczął się jak Misery i Moon, ale zmienił się w The Mist. Wiedziałem, że jako kontynuacja Cloverfieldu (który mi się podobał) mógłby być o obcych, ale zapomniałem o tym ze względu na to, jak dobrze był napisany. Nieustannie stawiał pytania i zawierał wiele napiętych konfrontacji z Johnem Goodmanem (dzięki świetnemu scenariuszowi od Damiena Chazellea). Trochę zapomniałem, w jakim kierunku film prawdopodobnie pójdzie i nie byłem zbyt przekonany co do zakończenia.