Mary Shelley Mary Shelley

Obejrzenie _Mary Shelley_ było dziwnym doświadczeniem. Wiedziałem, że powinienem go nienawidzić, ponieważ choć wiele faktów ma poprawnie, wiele spraw robi źle, a tematycznie jest to bałagan. Jako angielski akademik z zawodu, naprawdę powinien mnie irytować. Ponadto niemal każdy, kogo znam i kto go widział (zarówno akademicy, jak i nie), znienawidził go. I bardzo trudno było mi się z nimi nie zgodzić. Film jest na niektórych miejscach śmiesznie zły. Ale mimo to, chociaż na pewno go nie pokochałem, ani nie znienawidziłem. W rzeczywistości spodobało mi się sporo rzeczy. Wstyd mi!

Niech Mary Shelley pieprzy na grobie swojej matki!! Popełnia kardynalny grzech przemysłu rozrywkowego: jest nudny. Ponadto absolutnie nie wierzyłem, że związek między Wollstonecraft Godwin a Shelley był czymś ważnym, jakie to wydawało się być w rzeczywistości. Również trochę liczyłem na to, że opowieść o Frankensteinie będzie miała więcej początków niż „widziałem kiedyś żabę, a potem po latach się upiłem i napisałem to na odwagę”, ale chyba to bardziej na mnie, że miałem oczekiwania.