Łotr 1. Gwiezdne wojny – historie Rogue One: A Star Wars Story

Rogue One: Gwiezdne Wojny historia niesie ciężar bycia o szansach i stawkach, o dziedzictwie i konsekwencjach, o zrozumieniu przeznaczenia...

To nie jest mój nowy ulubiony film _Star Wars_. Ale zawiera moja nowa ulubiona scene z _Star Wars_. Ostateczna ocena: ★★★½ - Goraco polecam znalezc na to czas.

Zabawny film Gwiezdne wojny. Film zawiera wiele nawiązań i odniesień do oryginalnej trylogii przez cały film, a także wiele cameo. Zawiera niesamowite sekwencje akcji i wystarczająco dużo emocji, aby utrzymać zainteresowanie każdego prawdziwego fana Gwiezdnych wojen od samego początku. Na początku nie ma żadnego tekstu początkowego i świetną muzykę od Michaela Giachinna, ale nadal zawiera oryginalne napisy końcowe z oryginalną muzyką Johna Williamsa. K-2SO jest gwiazdą show i jest bardzo zabawny jako postać. Ogólnie najlepszy film Gwiezdnych wojen od Imperium kontratakuje moim zdaniem. Moc jest z tym filmem.

Na pierwszy rzut oka jest to dobrze zrobiony film akcji osadzony w świecie Gwiezdnych Wojen pełen nawiązań i hołdów dla "Nowej Nadziei", które sprawią, że poczujesz ciepłe uczucie nostalgii. Ponowne pojawienie się zestawów, kostiumów i postaci z naszych ulubionych filmów z dzieciństwa może sprawić, że powiesz "Teraz to jest film Gwiezdnych Wojen!". Jednakże, nostalgia i zarabianie ogromnych pieniędzy na tej nostalgii wydawało się być główną strategią Disneya z tym filmem. To jest po prostu naśladowanie. Cyfrowe rekreacje Petera Cushinga i Carrie Fisher były bardzo brudne i bezczelne wobec zmarłych aktorów, nie wspominając już o rażącym dla nowego widza. Cyfrowy wygląd Grand Moffa Tarkina odczepił mnie od kruchego fabuły i musiałem uspokoić żołądek garstką tabletek przeciwwymiotnych. Fabuła, scenariusz, charakteryzacja są na poziomie tego, czego można by się spodziewać od nowoczesnego kina i film spełnia swoje podstawowe zadanie, jakim jest być rozrywkowym. Jednakże, jako długoletni fan Gwiezdnych Wojen, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że jestem kierowany podczas oglądania tego filmu.

Ups! Właśnie zdałem sobie sprawę, że z jakiegoś powodu ten film wpadł mi między szczebelki. Minęło sporo czasu od kiedy go oglądałem, ale zdaje się, że zapomniałem napisać o nim postu. Dla mnie był to jeden z najlepszych nowych (po oryginalnej trylogii) filmów Star Wars. Było zabawnie, rozrywkowo z dużą ilością dobrej, starej Star Warsowej akcji. Ogólnie nie lubię prequeli, ale tym razem uznałem, że fajnie było poznać tło do stwierdzenia „liczba szpiegów zginęła, aby zdobyć te informacje” w odcinku IV. Nawet dostaliśmy trochę wyjaśnienia, dlaczego Death Star miał tę głupią słabość. Aktorzy sobie poradzili całkiem nieźle. Gadatliwy android był zabawny, nie będąc całkowicie głupim. To była fajna jazda na wesołym miśku akcji, improwizacji i szalonego gung ho wariactwa zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz różnych środków transportu. Jak zwykle w przypadku Star Wars, naukowa część science fiction jest trochę brakująca. To, co wygląda fajnie, jest to, co jest dostarczane na ekranie i dość z nauką. Przy czytaniu książek jestem bardziej wrażliwy na takie rzeczy, ale dla filmu Star Wars działa to wystarczająco dobrze. Niektórzy ludzie wydają się rozkładać postacie i dialogi, próbując włożyć w to logikę oraz chcąc mieć więcej emocji i „rozwoju postaci”. No daj spokój! To film Star Wars. Ma być pełen akcji i wizualnie oszałamiający. Na to ten film działa. Oczywiście fabuła nie jest naprawdę najbardziej rozwinięta i ma wiele wad. Film jest jednak nadal ogromną zabawą opartą na Star Warsowym szalonym naukowym pochodzie.

Epizoda III½.

Rogue One podąża Jyn Erso (grana przez Felicity Jones) - żołnierza Rebelii i przestępczynię, która właśnie stanie w obliczu swojego największego wyzwania, kiedy Mon Mothma zleca jej misję kradzieży planów Gwiazdy Śmierci. Z pomocą rebeliantów, mistrza miecza i sił niezwiązanych z sojuszem, Jyn stanie przed czymś większym, niż sądzi.

Całkiem fajny prequel do filmu <em>'Gwiezdne wojny'</em> z 1977 roku. Nie powiedziałbym, że bardzo mi się podobał, ale jest wart swojej roli. To, co mnie powstrzymało przed pokochaniem <em>'Rogue One: A Star Wars Story'</em>, było prawdopodobnie głównie tempo, które uważałem za zbyt wolne w niektórych momentach. Nigdy to zasadniczo nie miało wpływu na moje doświadczenie z oglądania, ale czasami czułem, że trochę się tam wlecze. Nie podobał mi się też obszar na nic więcej niż neutralnym/standardowym poziomie. Felicity Jones wykonała godną uwagi pracę w głównej roli, podobało mi się, jak ustawili jej historię na początku. Podobały mi się również sceny z Mads Mikkelsenem, podczas gdy Riz Ahmed i Forest Whitaker są solidni; Alan Tudyk też jest w porządku. Diego Luna i Ben Mendelsohn jednak nic dla mnie nie zrobili. Sam wątek jest zadowalający, zakończenie jest bardziej znaczące, niż się spodziewałem i zawiera kilka ładnych ujęć; cały film wygląda pięknie. Osobiście skróciłbym czas trwania o 10-20 minut i dostał więcej diabelskich antagonistów, jednak. Mimo wszystko jest to co najmniej dobry film bez wątpienia.

Jeden z lepszych "pobocznych historii" wszechświata Gwiezdnych Wojen. Mając połowę lat 40 :) moje pierwsze doświadczenia ze Star Wars były oryginalne filmy w telewizji, ale od tego czasu widziałem również zremasterowane edycje na dużym ekranie, a także nowe dodatki do franczyzy. Z tego punktu widzenia Rogue One należy do moich top 5. Można go oglądać samodzielnie, ale ma dobre odniesienia do oryginalnych filmów dla oddanych fanów.

Rogue One czuje się znajomy w ramach franczyzy Star Wars, ale nadal odważny i nowy! Świetne wejście dla nowych odbiorców Star Wars i ulubione dla entuzjastów Star Wars.

Z jakiegoś powodu wydaje się, że istnieje pewien snobizm wobec standardu ostatnich produkcji Disneya, ale bardzo podobała mi się ta odnoga marki "Gwiezdne wojny". Felicity Jones próbuje pomóc rebeliantom zdobyć plany dla planety-niszczyciela "Death Star", który zaprojektował jej ojciec (Mads Mikkelsen). To czysta akcja, z doskonałymi efektami specjalnymi i całą masą nowych postaci do poznania/pokochania/wyśmiania, bez konieczności oglądania innych filmów. Diego Luna i Ben Mendelsohn nie do końca mi pasują; i faktycznie cała obsada mogłaby lepiej się ze sobą zgrać jako aktorzy; ale historia jest ekscytująca i o wiele bliżej akcji pierwszej trylogii. Co tu jest do niepolubienia...?