Jeździec znikąd Shane

Mężczyzna musi być tym, kim jest Joey, nie może złamać formy.

Ten film obejrzałem pierwszy raz dziesiątki lat temu, prawdopodobnie gdy byłem jeszcze nastolatkiem, a być może podczas letnich wakacji spędzonych u dziadków, którzy wydawali się zawsze oglądać westerny. Po raz pierwszy przeczytałem westerna Zane'a Greya, Riders of the Purple Sage, w tamtym starym domu. Nie jestem studentem historii filmu, ale nie byłbym zdziwiony, gdyby się okazało, że ten film z lat 50. stał się swoistym wzorcem dla westernów. Nasz bohater zdecydowanie nie jest antybohaterem jak Człowiek bez nazwiska Eastwooda, ale na początku stara się zostawić swoją przeszłość za sobą. Fabuła jest podstawowa i dość przewidywalna, ale jeśli był, jak sugeruję, prekursorem niektórych kiczowatych motywów westernowych, które się pojawiają, to może być dość oglądany i dobrze wykonany, chociaż być może nie na tym samym poziomie co film High Noon, który stopniowo buduje napięcie poprzez odmowę pomocy bohaterowi przez mieszkańców miasta, podczas gdy ten film nie zmierza do napięcia tak bardzo, jak polega na akcji: wymyślne bójki i strzelanina. (Chociaż ma napięcie, o którym są świadomi tylko widzowie, z jego sugerowanym romantycznym napięciem pozamałżeńskim.)