Skarb Sierra Madre The Treasure of the Sierra Madre

Fantastyczny film z doskonałą obsadą i ekscytującą historią. Bogart gra świetnie.

Chciałem, aby coś bardzo specjalnego było moim 5 000. filmem (przynajmniej według mojej okropnej pamięci i statystyk na IMDb), dlatego po zuchwałym i intensywnym zastanowieniu postanowiłem na późniejsze obejrzenie klasyki związanej z Johnem Hustonem. Mówię później niż się spodziewałem, ponieważ zakupiłem nieskazitelną 24-filmową kolekcję Humphreya Bogarta, która miała być na 12 dwustronnych płytach DVD, ale przypadkowo była tam specjalna płyta z dodatkami, która zawierała doskonałe pełnometrażowe dokumenty zarówno o Johnie Hustonie, jak i o powstawaniu filmu. Dlatego czekałem do niedawna, kiedy znalazłem blu-ray za bardzo dobrą cenę i zdecydowałem się na niego. Warto było czekać. Ostateczna opowieść o plugawej chciwości. Bez wchodzenia w szczegóły ani spoilery, każdy dostał dokładnie to, na co zasługiwał. Jedyną moją uwagą jest, że po cudownym cameo reżysera (o którym myśląc o tej części jego kariery, zawsze będę go ciepło wspominać w 'Chinatown'), miałem nadzieję zobaczyć więcej jego postaci. To byłoby jeszcze bardziej cudowne dla mnie. Mam nadzieję, że zobaczę i ocenę kolejne 5 000 - i jestem bardzo ciekawy, czy i kiedy to zrobię, na jaki film wybiorę DLA tego kamienia milowego...

Skarb Sierra Madre to film, którego przyjemność tkwi w 'jak' a nie w 'co.' Nie długo po rozpoczęciu filmu Howard (Walter Huston) przedstawia ogólną fabułę: 'Nigdy nie poznałem poszukiwacza złota, który zmarłby bogaty ... pójście z partnerem lub dwoma jest niebezpieczne. Zabójstwo zawsze czyha ... Partnerzy oskarżają się nawzajem o różne przestępstwa ... dopóki nic nie znajdzie, szlachetne braterstwo przetrwa, ale gdy zaczynają rosnąć stosy złota, wtedy zaczynają się kłopoty.' Film rozwija się więc z nieuchronnością greckiej tragedii (z Howardem, który działa jeszcze lepiej niż Kassandra, ponieważ nawet on nie zwraca uwagi na własne przepowiednie). Przeznaczenie historii zapewnione, pisarz/reżyser John Huston nie spieszy się do mety; wręcz przeciwnie, poświęca czas na ustanowienie postaci i sytuacji w swoim własnym tempie, z dużym cierpliwością i odrobiną humoru (w tym scenę, w której Bogie obluzowuje wodę w twarz niemowlęcia Roberta Blake'a). Po tym, jak trójce protagonistów - Howardowi, Fredowi C. Dobbsowi (Humphrey Bogart) i Bobowi Curtinowi (Tim Holt) - udaje się wspiąć na tytułowe góry i Dobbs schodzi z powrotem z rozsądku, wszystko idzie zgodnie z przewidywaniami Howarda - co oznacza, że spektakularnie źle, ale spektakularnie; Dobbs staje się paranoiczny i urojony, przekonany, że ci dwaj lubią go z tyłu albo zasadzą mu zasadzkę później - ale nigdy tylko go nie zastrzelą na miejscu, bo są 'żółci.' Nawet w swojej najbardziej bohaterskiej postaci, Bogie miał ukrytą złość; Rick Blaine jest cynicznym, gorzkim pijakiem, który jest, jak to tylko możliwe w filmach, Zbawiony miłością do Dobrej Kobiety (nawet jeśli na końcu nie Zdobywa Dziewczyny) i Sam Spade zawsze dba o siebie. To w filmach takich jak Skarb Sierra Madre (zobacz też Konflikt, Na samotności), uwalnia on tę wewnętrzną ciemność, do której tylko sporadycznie sięga gdzie indziej, a jego zejście na szaleństwo pozostaje najlepszą częścią wielkiego filmu (a nawet wtedy Huston znajduje miejsce na humor, jak wtedy, gdy Dobbs pyta intruza, 'kto nie jest cywilizowany?!' tuż przed zaskakującym go uderzeniem).

Doskonały film, który zasługuje na pamięć również dzisiaj, ponad siedemdziesiąt lat później. Ciekawe jest zobaczyć film, w którym grupa Amerykanów udaje się do Meksyku, aby doświadczyć na meksykańskich ziemiach tego, co dzisiaj wielu Meksykanów przechodzi w USA: głód, bezrobocie i trudności w przetrwaniu. Film kontynuuje historię Amerykanów, którzy przetrwają różne trudności i ujawniają to, co najgorsze w sobie ze względu na gorączkę złota, rodzaj chciwości, która dotyka tych, którzy starają się szybko wzbogacić poprzez wydobycie najbardziej pożądanych metali na świecie. To naprawdę bardzo dobry film, w który postacie są bardzo starannie opracowane, przy czym każda przechodzi bardzo interesującą ewolucję psychologiczną i moralną. Być może jest to jedno z najlepszych dzieł w karierze Humphreya Bogarta, jednej z najbardziej znaczących aktorskich postaci złotej ery kina. Sposób, w jaki pracował nad tym filmem, jest imponujący. Tim Holt również nie odstaje, jednak jego postać ma inny rozwój. Walter Huston również tutaj świetnie sobie radzi. Film jest naprawdę warty uwagi: historia jest dobra, reżyseria Johna Hustona jest kompetentna i skuteczna, czarno-biała kinematografia jest bardzo piękna i elegancka, scenografia jest dobrze wykonana, a kostiumy również nie pozostawiają nic do życzenia. Film zdobył trzy Oscary w 1949 roku: Najlepszy Reżyser, Najlepszy Aktor Drugoplanowy (dla Waltera Hustona) i Najlepszy Scenariusz.