Wojownicze Żółwie Ninja: Wyjście z cienia Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows

Są z powrotem jeszcze bardziej zmotywowani, by walczyć z przestępczością. Kolejne świetne uzupełnienie do franczyzy, które całkowicie mi się podobało. Pierwszą rzeczą jest tempo, było tak szybkie, od początku do końca, nieustanne akcje i komedie. Żałuję, że nie mogłem tego obejrzeć w cyfrowym 3D, poza tym jest to wspaniały film dla fanów TMNT. Wiem, że niektórzy go deprecjonują, ale nie wierzcie im, to po prostu dobry film, jeśli nie niesamowity, jak go chwalę, zwłaszcza mając na uwadze zwykłych ludzi. Tak więc obejrzyjcie to dla rozrywki i na pewno ją dostarczy.

Nie mogę powiedzieć, że miałem wielkie nadzieje co do tego filmu. Był to konieczny zakup do mojej kolekcji, ponieważ już miałem pierwszą część filmu, a dzieci i tak chciały go zobaczyć, więc wczoraj, gdy dzieci były u mnie, usiedliśmy, żeby go obejrzeć.

Byłem obojętny wobec pierwszego filmu TMNT. Było w porządku; mogło być lepiej. Mogło też być o wiele gorzej. Więc byłem nieco zaniepokojony przed TMNT: Out of the Shadows, ponieważ tradycyjnie kontynuacje były gorsze niż ich filmy macierzyste. No, Turtles nie byli. Drugi film jest właściwie o wiele lepszy niż pierwszy. Nadal ma trudne do strawienia sekwencje akcji prosto z mokrych snów Michaela Baya, ale ten miał też trochę serca. Miał temat. Bycie nastolatkiem jest wystarczająco trudne bez konieczności noszenia ciężaru ratowania miasta przed złym ninja i konieczności ukrywania się przed społeczeństwem, które chronią. Koncept TMNT praktycznie prosi o dotknięcie takich rzeczy jak młodzieńcze lęki i poczucie bycia wyrzutkiem, które prawie każdy nastolatek w pewnym momencie odczuwa. Ale ponieważ są mutantami żółwiami, to oczywiście byłoby to powiększone 10 razy. Ale franczyza, w swoich różnych inkarnacjach, prawie tego nie porusza. Ale nowy film o Turtle to robi. Odwołuje się do wrażliwości ludzi, którzy wspominają niezręczność bycia nastolatkiem. Ten film naprawdę coś mówi. Są jednak pewne wady. Shredder i Krang spotykają się po raz pierwszy, Krang proponuje sojusz, Shredder przyjmuje. W żadnym momencie Shredder nie wychodzi z równowagi, gdy mówiący mózg mówi o jego planach na zdobycie świata. W żadnym momencie Shredder nie kwestionuje Kranga. Jest wygnanym złym władcą wojennym. Dlaczego Shredder mu ufa? Megan Fox, niestety, nadal istnieje. Byłoby miło, gdyby Casey Jones był bardziej wierny swojej oryginalnej postaci. Ale tam, gdzie film działa, jest w scenariuszu, a zwłaszcza w scenach z Turtles, bez ich ludzkich przyjaciół. A potem są Rocksteady i Bebop. My, dzieci z lat 80., czekaliśmy 26 lat, aby pojawić się na ekranie, i kiedy to się wreszcie stanie, to nie zawodzi. Jest tu interesująca dynamika: podczas gdy Turtles pragną akceptacji i bycia człowiekiem, Rocksteady i Bebop, byli ludzie, są zadowoleni, że są potworami. Chyba zieleń jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie. Ale całkiem dobry film o Turtles ogólnie i dużo zabawy.

Drugi film jest trochę lepszy niż ten pierwszy, ale ostatecznie wyrównuje się między nimi. Znowu zbyt zwyczajne. Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows poprawia kilka rzeczy, jedną z nich jest muzyka - nie żeby była świetna, ale jest przyjemniejsza niż próba Briana Tylera. Ogólnie jest nieco bardziej oglądane, ale co to najbardziej wpływa, to nieuporządkowane zakończenie - zwłaszcza z CGI, które wygląda jak gra wideo. Jeśli chodzi o obsadę, jest w dużej mierze taka sama, choć Johnny Knoxville został odrzucony - nie żeby zauważyłem do napisów końcowych, zresztą. Nie mogę powiedzieć, że zapamiętam występy obsady, tak jak w produkcji z 2014 roku. Chyba pozytywem jest to, że to nie zepsuło całkowicie, jak czasami robią kontynuacje - szczególnie te, które następują po słabych oryginałach. Niemniej jednak to wcale nie jest dobre - i, jak można się było spodziewać, zabiło potencjalną franczyzę wcześniej.