Dzisiejsze czasy Modern Times

Naprawdę dobry film od wizjonerskiego i zabawnego Charliego Chaplina, w którym przemysł dosłownie pochłania istotę ludzką.

Zastanawiam się, ile osób ogląda to dzisiaj i od razu współczuje niezręcznemu robotnikowi Chaplina, który stara się nadążyć za nieustannym postępem technologicznym? Zaczyna się od tego, że staje się niechętną króliczkową do testów dla gadżetu, który zdaje się być przydatny do czyszczenia zębów, jak i do karmienia - chytry wynalazek, który rzekomo oszczędza czas, pieniądze i zwiększa wydajność... Oczywiście, to bzdura - ale to dopiero początek tych szalonych, często absurdalnych pomysłów, które sprawiają, że nasz nieszczęśliwy bohater musi wykazać się znaczną energią i sprytem, aby utrzymać krok przed tymi "postępami" - oh, i praktycznie przed każdym innym, na kogo natrafi, gdy śmiesznie stara się iść naprzód! Tymczasem głodna, bezdomna, sierotka - Paulette Goddard - zostaje przyłapana na podkradaniu bochenka chleba przez dość zarozumiałego przechodnia, potyka się na ulicy o Chaplina w trakcie ucieczki, i wkrótce para wspólnie popada w kolejne angażujące perypetie. Chaplin jest wybitny w tym filmie - jego zręczność, czasowanie i wizjonerska reżyseria - nie tylko filmu, ale także prognoz dla społeczeństwa ogólnego - rezonują tak samo mocno dzisiaj, jak wtedy, gdy widzowie zaczęli go oglądać 85 lat temu. Krytykuje nowoczesność, ale nie tylko dla samego faktu, nie jest luddystyczny - po prostu ocenia, kto/co zostaje w tyle - i nie są to tylko robotnicy z niebieskimi kołnierzykami... Sceny na łyżwach w domu towarowym są przyjemnością do oglądania; urok, humor i zręczność wszystko w jednym - i uwielbiam jego styl picia rumu! Zdecydowanie film na dużym ekranie, dzieje się tam tyle rzeczy...