Power Rangers Power Rangers

Głośny, tandetny, słodki i dziwny reboot Mighty Morphin Power Rangers „Power Rangers” to nie tylko idealny film dla niesfornych i niewymagających 12-latków, faktycznie widzi świat ich oczami. Teoretycznie bohaterami są uczniowie szkół średnich. Ale tak naprawdę są to fantazja stylizowana na Disney Channel o wspaniałościach, które czekają dzieci, gdy w końcu staną się pełnoletnimi nastolatkami i będą mogły robić, co chcą. Ci bohaterowie są outsiderami. Zbierają się na karamanetach w swojej szkole średniej, sytuacja, która obiecuje zamienić się w „The Mighty Morphin Breakfast Club Rangers.” Spójrzcie, to właśnie dostajecie: mieszankę burd, rozmów serca do serca i szerokoekranowych potyczek między walkami z potworami.

Zakupienie tego filmu było oczywiście w dużej mierze prośbą moich dzieci, chociaż muszę przyznać, że jako maniak science fiction byłem przynajmniej trochę zainteresowany zobaczeniem, co udało im się ugotować na duży budżet. Dla ścisłości uważam, że serial telewizyjny jest absolutnie okropny. Dlatego jestem dość zaskoczony, że film okazał się być niekoniecznie dobry, ale przynajmniej możliwy do obejrzenia.

Wychowałem się na Power Rangers, zawsze je uwielbiałem, nawet jako dorosły ponownie oglądam _Mighty Morphin'_ około raz w roku. Ale nigdy nie było to "dobre", więc to, jak dobrze Hollywoodowi w 2017 roku to wyszło, jest imponujące, ale mimo to _Power Rangers_ nie jest "dobre". I tam, gdzie najbardziej zawodzi, są jego najbardziej _Power_-_Ranger_-owe momenty. Przed Ritą Repulsą, kostiumami rangerów i tak zwanym epickim starciem w Krispy Kreme (które jest prawdopodobnie najbardziej ohydnym przykładem lokowania produktu, jaki kiedykolwiek widziałem), byłem w sumie dość zaangażowany, oczywiście, aktorstwo było czasem trafione, a czasem chybione, ale jako postacie interesowało mnie śledzenie ich dynamiki. Niestety, to jest co najmniej połowa filmu, a nawet ta połowa nie jest idealna.

Moc Cadbury Gems!