Blondynka Blonde

W połowie 2022 roku najbardziej wyczekiwanym przeze mnie filmem był '**Blonde**', ale... Jestem naprawdę rozczarowany. Film nie ma nic, co by go trzymało, to tylko fikcyjna kompilacja domniemanego życia **Marilyn Monroe**, gdzie brakuje nam kontekstu i łatwo się zgubić w scenach i dużej liczbie postaci (_które gdybyś nie znał historii, naprawdę nie wiedziałbyś kim są_) niemal trzygodzinnego filmu. Reżyseria jest dobra, choć dosyć eksperymentalna, gdzie czasem łączone są elementy, które wydają się wyjść znikąd. Nie wspominając o ciągłym przełączaniu między kolorem a czarno-białym, co zdaje się nie reprezentować nic konkretnego. Występ **Ani de Armas** jest genialny, zdecydowanie najlepszy w filmie, pomimo tego, jak uboga jest jej postać. Jestem naprawdę rozczarowany, w obecnych czasach, stworzenie filmu o **Marilyn Monroe** mogłoby zawierać o wiele potężniejsze przesłanie. Historia kobiety, która przeszła przez seksualizację przemysłu w latach 50. Zamiast tego film wydaje się tylko dolewać oliwy do ognia, pokazując nagie sceny o każdej porze i czasem bez powodu. Na podstawie częściowo fikcyjnej historii, z wizją, moim zdaniem źle skoncentrowaną, 'Blonde' jest ogromnym rozczarowaniem.

Ten film nie pokazuje innej strony Marylin niż jej nieszczęśliwość. Podczas oglądania tego filmu, jeśli spróbujesz zweryfikować fakty, zdasz sobie sprawę, że wiele jego części jest fikcyjnych. Następnie, gdy kontynuujesz oglądanie filmu, zastanawiasz się, co właściwie oglądasz. Ten film nie jest ani dobrym odzwierciedleniem rzeczywistości, ani dobrym dziełem fikcji...

'Blonde' jest dziwnym filmem. Nie ma w nim niczego, o czym chciałbym krzyczeć z dachów, ale długi czas trwania około 2 godzin i 47 minut minął w mgnieniu oka - ani razu nie nudziłem się podczas oglądania; zazwyczaj sprawdzam, ile czasu pozostało z filmu, gdy uważam go za nudny, ale z tym nie sprawdzałem w ogóle - jasny znak, że oczywiście mi się podobało. Nie jestem do końca przekonany dlaczego, przyznam. Myślę, że jest bardzo interesujące do oglądania od początku do końca, aktorstwo jest bardzo dobre, a film jest dobrze złożony. Nie byłem pewien, co myśleć o Anie de Armas jako Marilyn Monroe podczas pierwszych kilku scen, choć szybko zapomniałem o tych myślach, ponieważ zagrała świetnie. Rozumiem krytykę (choć ile biograficznych filmów naprawdę trzyma się rzeczywistości?), ale głównie oceniam filmy jako filmy, a ten jest bardzo oglądalny. Nie mówię, że jest czymś specjalnym, ale jeśli niemal 3-godzinny film szybko mija, ewidentnie dał mi to, czego potrzebuję.

Nic dziwnego, że Marilyn Monroe przedawkowała środki nasenne, byłam samobójcza jeszcze przed zakończeniem tego filmu!! Ten film jest tak przygnębiający, że trudno go oglądać. Musiałam skakać przez wiele fragmentów z desperacją szukając czegoś nawet trochę podnoszącego na duchu. Nie udało mi się.