Ryzykowna gra Ocean's Eleven

Choć widziałem tylko remake Stevena Soderbergha, zrobiony krótko po śmierci Franka Sinatry, w międzyczasie bardzo doceniałem pracę Sinatry, najpierw jako innowacyjnego wokalisty jazzowego, a niedawno także jako aktora. Zakupiłem 4-pak oryginalnego Milestone'a i trylogię Soderbergha i po poświęceniu się niektórym filmom Milestone'a i występom Sinatry, postanowiłem dać szansę wersji Rat Pack. Styl i zabawa aktorów ładnie przenoszą się na wydarzenia i jest bardzo przyjemne się w to zagłębić. Zarówno Angie Dickinson, jak i Shirley MacLaine są również świetną zabawą, podobnie jak vegasowe gwiazdy, które pojawiają się w cameo. Dodatkowe materiały na mojej DVD, zwłaszcza rozmowy Dickinson i Sinatry o kręceniu filmu, lata później, gdy gościł w The Tonight Show, były również wspaniałe i jeszcze bardziej pogłębiły moją radość. Gorąco polecam to każdemu, kto uważa, że remake jest świetny. Tak dobrym reżyserem jakim jest Soderbergh, to blednie w porównaniu, ponieważ dzisiejsze gwiazdy po prostu nie są The Rat Pack! Ponadto, zakończenie jest jednym z najlepszych. Zawsze uważałem, że komedia jest najtrudniejszym gatunkiem, a tak szybko się zestarza, ale to jednak dobrze się trzyma...

Cokolwiek miało być w tym filmie urokliwe, ja tego nie zauważyłem. Wiemy, o co w nim chodzi. Byli żołnierze włamują się do niektórych biznesów w Las Vegas dla wielkiego skoku. Jednak jest to słabo przekazane, i było słabo przekazane już w latach sześćdziesiątych, gdy to zostało nakręcone. Być może miało to sens dla ludzi aż w 1960 roku, ale ja tego nie rozumiem. Sinatra i inni mają być „cool”, ale w rzeczywistości tylko zachowują się jakby mieli kompleks wyższości, a inni w to wierzą. To jest standardowe dla wszystkich filmów brat pack wtedy i filmy brat pack dzisiaj. Było nawet gorzej z oryginalnym Ocean's Eleven. Każda scena nudziła mnie i nie obchodziła mnie ani Sinatra i jego grupa. Może Peter Lawford był w porządku, bo wydawało się, że również nudzi go całe to „wyższość” rzeczy. I może Sammy Davis Jr. Nikt inny. Były inne filmy o skoku. „Five Against the House” był najlepszy i chociaż nie byłem zbyt zafascynowany, ten nadal dostaje trzy razy więcej ocen niż ja daję temu. Duża sprawa. 6/10 zamiast 2/10. Być może niektórzy z was znajdą w tym jakiś urok, ale ja nie.