Deadpool Deadpool

Zabawny film z romantyczną historią miłosną. Wade Wilson (Ryan Reynolds) jest byłym członkiem sił specjalnych, który teraz pracuje jako najemnik. Jego świat zawala się, gdy zły naukowiec Ajax (Ed Skrein) torturuje, zniekształca i przemienia go w Deadpoola. Ten nielegalny eksperyment pozostawia Deadpoola z przyspieszonymi zdolnościami leczenia i zakręconym poczuciem humoru. Z pomocą mutantów Colossusa i Negasonic Teenage Warhead (Brianna Hildebrand) Deadpool wykorzystuje swoje nowe umiejętności, by odnaleźć człowieka, który prawie zniszczył jego życie.

Ten film tak naprawdę bardzo mi się podobał, że będę go polecał wszystkim moim znajomym. Na początku naprawdę nie chciałem go oglądać, ponieważ nie przepadam za filmami o superbohaterach, ale mimo wszystko go obejrzałem. Ludzie tyle mówili o nim, że musiałem zobaczyć sam i jak świetny wybór zrobiłem. Dobrą rzeczą w tym filmie jest to, że Deadpool jest bohaterem, ale w komediowy sposób. Zwykle nie spodziewasz się komedii od filmu o superbohaterach, ale ten był pełen śmiechu i sposób, w jaki potraktowali fabułę był niesamowity. Humoru było w każdej scenie, nawet gdy była walka, romans lub jakakolwiek inna scena, scenarzyści potrafili dodać komedię w bardzo dobry sposób, który zaskakująco sprawi, że będziesz chciał go oglądać ponownie, i ponownie. Dziękuję za poświęcenie czasu na przeczytanie mojej recenzji i jeśli zastanawiasz się, czy powinieneś obejrzeć ten film, odpowiedź jest zdecydowanie Tak.

Ten gość w czerwonym garniturze przyszedł i pobił kilka rekordów... Nie byłem fanem Deadpoola i nadal nim nie jestem, ale jak każdy film o superbohaterach, z przyjemnością go obejrzałem. Innym powodem było to, że mieliśmy innych superbohaterów w naszych czasach, więc ten gość jest dla mnie dość nowy. Był to oszałamiający debiut na dużym ekranie zarówno dla Deadpoola, jak i dla tego nowego reżysera. Ten film to był właściwie bardziej wstępna opowieść niż rozciągnięta fabuła. Jak człowiek staje się mutacją, a później szuka zemsty za zniszczenie jego naturalnego życia. Ale jeszcze trzeba wyjaśnić kilka rzeczy i mam nadzieję, że wszystko zostanie ujawnione w jego kontynuacji. Cieszę się, że Ryan Reynolds dostał kolejną szansę, ponieważ jego poprzednia postać z komiksu nie była dobrze przyjęta. Na pewno podobał mi się film, ale obecnie jest mnóstwo superbohaterów do wyboru, a Deadpool nie jest w moim top 5. Dlatego cieszę się, że dołączył do 'X-Men', ponieważ nigdy nie lubiłem nudnych filmów 'X-Men' ani ich postaci, ale uwielbiam spinoff 'Wolverine'. Zdecydowanie czekam na jego filmy solowe jak 'Wolverine'. Ten film pobił kilka rekordów, jak najlepsze dochody do tej pory dla odcinka 'X-Men'. Krótki film z obecną i wsteczną narracją dzielił ekran kawałek po kawałku na przemian. Był to mocny film z kategorią R, jaki dotąd widziałem w tematyce superbohaterów, i było w nim wiele odniesień do innych filmów. Oczywiście nie zamierzam obrażać osób, które go polubiły (i ci, którzy go jeszcze zobaczą, będą mieli takie samo zdanie), ale moim osobistym zdaniem był trochę przeceniony.

Chociaż zawsze byłem entuzjastą DC, zaintrygowała mnie myśl o filmie Deadpool i wiedziałem, że go zobaczę (prawdopodobnie widzę 70% filmów DC, które są wydane, a może 20% filmów Marvel). Cieszyłem się jego zdecydowanie postmodernistycznym podejściem - i żałuję, że film Zielona Latarnia Reynoldsa nie miał dziesiątej części humoru i uroku, które ten film posiadał.

Ten film był bardzo śmieszny. Ryan Reynolds był stworzony do tej roli. Inuendy były trochę zbyt wiele.

Jako fan komiksów byłem dość sceptyczny co do filmu Deadpool. Nie byłem pewien, czy film, który oczywiście miał być zabawny, samoodniesieniowy i świadomy siebie, mógłby również mówić o postaci, która nie tylko poważnie zachoruje, ale także boryka się, aby zachować zdrowy rozsądek wystarczający, aby postać sprawiedliwie odzwierciedlić.

Po tym, co myślę, że to najlepsza kampania promocyjna i marketingowa filmu, jaką kiedykolwiek miał film, jest wreszcie tu film pełnometrażowy Deadpoola! I jest... w porządku. Zawsze staram się zarządzać oczekiwaniami, ale po wyżej wymienionych reklamach oraz po opiniach wielu krytyków, których bardzo cenię i którzy się nim zachwycają (na przykład John Campea z Collidera dał filmowi swoje siódme 5 z 5 w całej swojej karierze) i mojej dobrze udokumentowanej sympatii do postaci Deadpoola, nie wspominając o wyższym ratingu MPAA, można być wchodzącym tylko do pewnego stopnia neutralnym. Mimo to nie sądzę, że moje osobiste uprzedzenia zbytnio przesadziły z Deadpoola, myślę, że mogę uzasadnienie położyć większość mojego rozczarowania z filmem samym w sobie.

To mój ulubiony film, ten film jest naprawdę zabawny, choć pełen akcji.

Niesamowity film. Mógłbym żyć bez szczegółowego komentarza od niego. Jak mówi, ludzie próbowali go uciszyć.

Jako dziecko to uwielbiałem, i szczerze mówiąc rozumiem dlaczego. Lubiłem czytać komiksy, a ten film dobrze oddaje to, co sprawia, że Deadpool jest wyjątkowy w komiksach i przenosi to na ekran. Wszystko z świetnymi cameo innych postaci, które również pojawiają się w komiksach o Deadpoolu.

Pokochałem się tym filmem. Ryan Reynolds odważnie różni się w gatunku superbohaterów, tworząc niekonwencjonalną i interesującą postać, która stawia czoła tak wielu postaciom, które zwykle wywodzą się z wszechświata Marvela/DC. Jego postać zaczyna jako „Wade Wilson”, bystry najemnik, który rozdaje sprawiedliwość złym dostawcom pizzy i mordercom. Wszystko to jednak ucichnie, gdy spotyka „Vanessę” (Morena Baccarin) i kto wie - może to miłość? Niestety, nagle pada na ziemię i mu diagnozują chorobę terminalną. Rozpacz popycha go w ręce „Ajaxa” (Ed Skrein), który sądzi, że może naprawić jego problem, i choć zwiększa jego siłę i zdolność do regeneracji, pozostawia go wyglądającego jak rozszczepiona calzone. Nie może zostać z ukochaną, ale skupia się na złapaniu i wymierzeniu zemsty mężczyźnie, który go tak zostawił. Co teraz następuje, jest regularnie śmieszne. Dialog jest błyskotliwy, dojrzały i zabawny; sceny walki unikają długotrwałego i powtarzalnego charakteru tak wielu filmów o superbohaterach, a postacie drugoplanowe - jak taksówkarz „Dopinder” (Karan Soni), jego nowy współlokator Leslie Uggamsowa mądra „Blind Al” i „Weasel” TJ Millera - dodają bogactwa i powstrzymują to przed staniem się zbyt wielkim festiwalem Ryana. Ostatnia półgodzina jest tak dobra, jak tylko ten gatunek potrafi, a po napisach końcowych warto zostać na kilka wskazówek dotyczących sequela (z Kierą Knightley!?). Wspaniała zabawa.