Dom przy cmentarzu Quella villa accanto al cimitero

Jeśli mam być obiektywny, muszę powiedzieć, że rozumiem, dlaczego niektórzy ludzie krytykują „Dom przy cmentarzu” za brak logicznych wyjaśnień przez cały czas. Muszę przyznać, że film jest przepełniony niespójnymi i wprowadzającymi w błąd sekwencjami, które tylko dodają odrobinę zamieszania. To nie jest jedyny przypadek, w którym pan Fulci jest oskarżany o niejednoznaczność i praktycznie senność w tworzeniu takich przypadkowych i niesystematycznych stanów w swoich filmach. Jednak nie jest to również jedyny przypadek, w którym wyniki są niewątpliwie skuteczne i niezapomniane. Myślę, że powinniśmy już zaakceptować, że kilka włoskich filmów grozy, a co dopiero te reżyserowane przez pana Fulci, nie jest dokładnie chwalone ze względu na swoją fabułę i nadmiernie odpowiednią logikę. Największym atutem „Domu przy cmentarzu”, podobnie jak wielu innych filmów reżyserowanych przez Lucio Fulciego, jest bez wątpienia atmosfera i przyjemna demonstracja wywołujących strach obrazów.

Nie jestem wielkim fanem Lucio Fulci, ale Zombie mi się podobało. Jednakże Dom przy cmentarzu to bałagan horroru z tajemniczymi elementami, jak na przykład to, że profesor Norman już był w tym mieście wcześniej, nie prowadzi nigdzie (nie wspominając o tajemnicy wokół Anny, opiekunki) i pomimo krótkiego czasu trwania film wydaje się naprawdę nużący. Ponadto, w stylu Fulci i większości włoskich horrorów dubbing jest dość zły, a postacie podejmują głupie decyzje. Z pozytywów, przynajmniej efekty krwi nie były złe, były też kilka przerażających momentów, nawet efekty Fraudesteina nie były złe, ale wszystko inne przewyższa cokolwiek dobrego. **2.0/5**