Marsjanin The Martian

'The Martian' zdecydowanie mieści się w twórczej dziedzinie reżysera Ridleya Scotta, którego wrażliwość na science fiction opiera się na kolorowych futurystycznych fantazjach, które balansują na granicy wielkiej kapryśności. Doświadczony twórca odpowiedzialny za takie popkulturowe spektakle jak 'Obcy', 'Łowca androidów' czy wręcz mieszane odbiory 'Prometeusza' z pewnością wnosi wyrafinowany i pobudzający do myślenia nastrój do sondującego klimatu 'The Martiana'. Podobnie jak w przypadku innych produkcji pod wodzą Scotta, 'The Martian' doskonale wpasowuje się w swój majestatyczny zakres, który sięga do wizualnego zachwytu, humanistycznych ciekawostek, technicznej psotności i surrealistycznej zwinności doświadczenia SF.

To jest film, który muszę powiedzieć, że mam trochę trudności z oceną. Całkiem szczerze mówiąc, byłam kuszenie usunąć gwiazdę, albo nawet dwie gwiazdy. Dlaczego? Ponieważ jest pełen nonsensu hollywoodzkiego, błędów naukowych, jest dość przewidywalny i trochę przypominał mi Apollo 13. Dlaczego nie usunąłem tych gwiazd? Cóż, jest dość rozrywkowy, nawet jeśli czasami kręciłem się na krześle.

To jest film, który podąża śladem Gravity z ludzkim głównym bohaterem walczącym o przetrwanie w kosmosie. Fabuła ma dobrą kombinację napięcia, akcji, humoru i dramatu. Damon radzi sobie dobrze, a reszta obsady wykonuje dobrą pracę i została dobrze dobrana. To nie jest wspaniały film, ale wystarczająco dobry, aby wypełnił kilka godzin rozrywki.

Ten film jest bardzo rozrywkowy i naprawdę pomysłowy. Narracja jest dobrze kontrolowana, więc nie czujesz się znudzony ani wyczerpany. Część, która mi się podoba najbardziej, to kiedy miało miejsce zdarzenie, a Witney stracił wszystkie swoje plony, rozpacz, którą miał, i hałaśliwy straszny dźwięk silnych wiatrów Marsa dmących na zewnątrz bazy. Prawdziwe samotność.

Podobało mi się.

Czuję, że ten film science fiction był imponującym osiągnięciem, przynajmniej z kilku powodów. Po pierwsze, przez większość czasu jest to jednoosobowe przedstawienie, co może być ryzykowne w filmie pełnometrażowym. To działało z uznawanymi aktorami Tomem Hanksem w Cast Away i z Robertem Redfordem w All is Lost, ale czy mogłoby to działać z Mattem Damonem w filmie sci-fi? Cóż, odpowiadam na to pytanie zdecydowane 'tak'.

Nagła i gwałtowna burza zmusza zespół misji "Ares" do szybkiego opuszczenia swojego obozu i powrotu do względnej bezpieczeństwa swojej okrążającej statek kosmiczny i drogi do domu. Kiedy dowódca "Lewis" (Jessica Chastain) wydaje rozkaz opuszczenia, informuje się, że jeden z ich liczby został zabity. Rzecz w tym, że gdy kurz dosłownie opada, odkrywamy, że "Watney" (Matt Damon) to wszystko, tylko nie martwy. Przeszyty igłą anteny żyje i jest sam. Teraz rozpoczyna się rodzaj przygody kosmicznego "Robinsona Crusoe" z "Watneyem", który stara się naprawić uszkodzenia ciała, a następnie wykorzystać swoje szkolenie - jako botanik - aby znaleźć sposób na przetrwanie. Wszyscy w domu zakładają, że jest martwy - dopiero gdy spostrzegawczy naukowiec zauważy, że niektóre urządzenia się poruszają, próbują nawiązać kontakt. Teraz, z dyrektorem NASA "Teddy" (Jeff Daniels) i "Mitchem" (Sean Bean) jest wyścig z czasem, aby skleić plan ratunkowy, zanim stary "Watney" nie zamieni się w jednego ze swoich ziemniaków podtrzymujących życie! Uważam, że jest to najbardziej skuteczne, gdy to tylko Damon używa swojej sprytu, aby znaleźć innowacyjne sposoby na przetrwanie. Nie mogę przysiąc na prawdopodobieństwo nauki, ale z dodatkiem kilku porywających fragmentów do kamery w stylu dziennika wideo i jego ulubionej (nie) muzyki disco, Damon dba o to, aby film ładnie się rozwijał, pozwalając nam zainwestować w jego przetrwanie. Zaczęłam tracić zainteresowanie, gdy wkradła się polityczna melodramatyzacja, ale oprócz ostatnich ekscytujących dwudziestu minut, miałam wrażenie, że film zgubił swoją drogę, gdy odpowiedzi naukowe stały się zbyt przewidywalnie wygodne i dziwnie, jak na film science fiction, zbyt fantastyczne! Niektóre spektakularne efekty wizualne są wykorzystane bardzo dobrze, komplementując silną, wizjonerską i spekulatywną historię o człowieku wykorzystującym swoje spryt do przetrwania, a całe 2½ godziny naprawdę szybko mija. Jest nawet trochę ABBA!

Jestem pewien, że to już było powiedziane wcześniej, ale to jest Utracony na Marsie. I absolutnie działa. Chciałbym trochę więcej czasu na Marsie przed wypadkiem, ale i tak poznajecie postacie całkiem dobrze. Było wystarczająco dużo zwrotów akcji i chociaż film trwa około 10-15 minut za długo, wciąż trzyma was w napięciu. Matt Damon robi coś więcej niż tylko przyciąga waszą uwagę, bawi i sprawia, że naprawdę się przejmujecie.