Księga Dżungli The Jungle Book

Wspaniały film dla całej rodziny. Obejrzyj moją pełną recenzję tutaj.

Przygoda z czerwonym kwiatem! Słynna książka dla dzieci Rudyarda Kiplinga była adaptowana wiele razy na przedstawienia sceniczne, seriale telewizyjne, filmy na żywo i animowane, a teraz jest tu nowoczesna wersja i także pierwsza wersja cyfrowa 3D. Disney ponownie to zrobił, przywracając wszystkie klasyki do nowego życia, ale to świetna praca zespołowa, zwłaszcza postprodukcja była fantastyczna.

Miałem tylko jeden prawdziwy problem z filmem Księga Dżungli w reżyserii Jona Favreaua i chociaż wydaje się to trochę niesprawiedliwe, to również dość poważny problem. Przez miesiące przed tym, zanim dostałem szansę zobaczyć tę nową wersję, słyszałem non-stop o tym, jaki wspaniały aktor gra Mowgliego, jak fotorealistyczne są wszystkie zwierzęta i że nigdy nie bylibyście w stanie zgadnąć, że tła były tak naprawdę tylko scenami dźwiękowymi, które zostały animowane. No i teraz obejrzałem Księgę Dżungli i muszę powiedzieć, że wszystkie trzy te komplementy uważam za absolutnie nieprawdziwe. Może to brzmi jak trzy problemy, ale w rzeczywistości wszystko sprowadza się do jednej rzeczy, braku wiarygodności. Od samego początku nie byłem w stanie całkowicie zaangażować się w historię z powodu jednego z tych powodów (zwykle wyglądu stworzeń). Nigdy nie byłem w stanie w pełni zaangażować się, i chociaż uznaję, że z punktu widzenia fabuły ta wersja była nawet lepsza niż ta z 1967 roku, ciągle byłem ciągle irytowany ostrej konfrontacji Mowgli'ego z światem wokół niego.

To bez wątpienia jest bardzo dobry film rodzinny. Wiele osób wydaje się porównywać go niekorzystnie z „oryginalnym” animowanym filmem od Walta Disneya. Dla mnie to są całkiem różne filmy i nie powinny być porównywane. Nie czytałem książki, ale mam wrażenie, że ten film bardziej wiernie odzwierciedla książkę. Jest trochę ciemniejszy, bardziej poważny i niesamowicie piękny do oglądania.

Naprawdę dobry film, chętnie obejrzałbym go ponownie i mogę go polecić. Uważam, że jest nawet lepszy niż oryginalna wersja z 1967 roku. Chociaż nie jest tak urokliwy jak oryginał i ma zupełnie inny styl animacji, jest pełen detali. Od poszczególnych pasm futra po rodzaje zwierząt (dziś tak wiele dowiedziałem się o indyjskiej faunie), naprawdę widać detale efektów komputerowych. Wystarczy obejrzeć samą sekwencję napisów końcowych, a przekonasz się. Istnieją trzy ogromne ulepszenia w porównaniu z innymi: twarz Sher Khana, Król Louie i intensywność scen walki zwierząt. Film nie jest wolny od problemów: wyobrażam sobie, że ktoś będzie miał problemy z rozmawiającymi zwierzętami w porównaniu do nie-mówiących zwierząt, że musiałby nauczyć się języka (więc jak miałby kiedykolwiek zrozumieć Sher Khana lub Baloo?). Jeśli cokolwiek, myślę, że scenariusz trochę ucierpiał. Tam, gdzie oryginał miał subtelny, ale silny układ bajek (rodzaj modularnych opowieści moralnych z przesuwającym się naciskiem na postacie), ta struktura jest znacznie bliższa temu, jak zbudowane są wiele historie z gier wideo, zserializowane rozdziały z pewnym stopniem wzrostu mocy i zmieniającym się naciskiem na środowisko i cele, ale wszystko skupione na Mowglim. I nie sądzę, że scenariusz jest zły, ale ten Dżunglak (nigdy nie ujawnia swojej historii, co było pewnym ulgą szczerze mówiąc) wykonuje czyste inżynieryjne prace, korzystając z winorośli i bloczków i zbroi (która by nie działała) z wyliczonym ustawieniem. Rozumiem, że niektórzy ludzie po prostu mają talent do niektórych rzeczy, ale musiałem zastanowić się, czy sam bym mógł to zrobić. Mógłbym, ale musiałbym to zrobić inaczej. I szczerze mówiąc, niektóre głupie / niekonsekwentne rzeczy, które robi, chociaż jest "na czele" Mowgli w tej wersji, naprawdę mnie poruszyły: w niektórych momentach dosłownie kibicowałem Sher Khanowi. Ostatecznie dobrze się bawiłem, i myślę, że większość ludzi, a być może nawet ich zwierzątka, też by się dobrze bawiła (moje koty były zainteresowane przez chwilę).

Napięte zaostrzenie między wilkami a tygrem "Shere Khan" zaczyna być testowane, gdy "Mowgli" (Neel Sethi) starzeje się i jest trudniejszy do utrzymania w bezpieczeństwie. Aby zapobiec jeszcze większemu niebezpieczeństwu, wysyłają go pod opiekę pantery "Bagheera" do najbliższej wioski ludzi, gdzie może dorastać między swoimi. Co teraz następuje, to interesujące przygody przez dżunglę, gdzie spotyka sprytnego niedźwiedzia "Baloa" - który wie, jak załatwić sobie zapasy miodu; "Kaa" - podstępnego węża i oczywiście Kongowskiego "Kinga Louie". Teraz "Mowgli" nie jest do końca przekonany do sprawy z wioską ludzi, a im więcej spędza czasu w lesie ze swoimi stworzeniami, tym mniej chce spędzać czas ze swoimi ludźmi. Czy "Baloo" i "Bagheera" mogą go dostarczyć w jednym kawałku? "Bare Necessities", "Trust in Me" i "King of the Swingers" dodają hipnotyzujący i uderzający w palce opowieść, która dobrze łączy liczne efekty CGI z żywymi scenami - zwłaszcza podczas pożaru, który jest pomysłowo stworzony z dość groźbą i oczywiście z nawiązaniem do uzdrawiającej równowagi natury. Sethi ma coś z Sabu w swoim występie. Musiało być dla niego trudne pracować z tak dużym zielonym ekranem, ale nadal udaje mu się wnieść pewien stopień naturalnej charakteryzacji do swoich wysiłków - zwłaszcza z natrętnymi pszczołami i jeszcze bardziej natrętnymi małpami. Nie jest to wielki film dla telewizji - jeśli możesz go zobaczyć w kinie, to fotografia i kreatywność towarzyszą opowieści Roalda Dahla o przyjaźni i lojalności w sposób przyjemny.