Turysta Turist

Rodzina definiuje jedność, w jakichkolwiek okolicznościach. Szwedzka czarna komedia o rodzinie i ich wakacjach w alpejskiej części Francji. To nie jest mój ulubiony film, ale bardzo mi się spodobał ze względu na odświeżający temat. Satysfakcjonujące opowiadanie z pięknymi wizualami białej planety. To nie jest więc ciemna komedia, parę razy dobrze się zaśmiałem, mam na myśli te głośniejsze. Byłem zaskoczony, jak sprytnie zmieniały się fazy w narracji. Zaczyna się jak normalna rodzina na wycieczce, ale stopniowo ujawnia ich ukryte natury jednostek.

Tomas (Johannes Kuhnke), żona Ebba (Lisa Loven Kongsli) i dzieci Vera (Clara Wettergren) i Harry (Vincent Wettergren) wybierają się do francuskich Alp na narty. Pierwszą rzeczą, którą możesz zauważyć na początkowej fotografii, jest to, jak niebezpiecznie położony jest ich ośrodek i jak poważnie lokalne władze traktują zagrożenie lawinowe. To jeden z tych zjawisk śnieżnych, które wzbudza zamieszanie w tej pozornie kochającej się rodzinie. Lawina sama w sobie nie jest szczególnie niebezpieczna, ale gdy śnieg zbliża się do nich, Tomas robi coś, z czym jego żona naprawdę ma problemy z zaakceptowaniem. W miarę jak próbują kontynuować swoje wakacje, napięcie między nimi staje się nie do zniesienia dla każdego, dla ich dzieci i dla ich przyjaciół Matsa (Kristofer Hivyu) i Charlotte (Karin Myrenberg Faber), która sama bawi się dość dobrze poza trasą zjazdową, co działa na nerwy Ebby. To dość intrygujące założenie, które twierdzi, a potem kwestionuje pewne stereotypy dotyczące ról postaci. Wyzwala tradycyjną odpowiedzialność myśliwego/zbieracza, którą ma być Tomas, a jednocześnie demonstruje pewną stopień okrucieństwa ze strony Ebby, która wydawała mi się znacznie bardziej destrukcyjna, niż zamierzała, a której ostateczny cel był daleki od bycia produktywnym. Zakończenie prawdopodobnie podzieli opinie, a w pewnym stopniu oferuje pewną pokutę, ale w gruncie rzeczy zmusza nas do racjonalizacji koncepcji paniki (z wykorzystaniem retrospekcji) - i to jest myśl, którą najbardziej we mnie wywołał ten film, gdy para musi zmierzyć się z czymś niepojętym i niematerialnym. Aktorstwo jest dobre, podobnie jak scenariusz, i są tu piękne krajobrazy śnieżne, które mogą przemówić do potencjalnych narciarzy, ale historia zdecydowanie nie jest prosta.