Pionek Pawn Sacrifice

Z tą recenzją dla mnie "Searching for Bobby Fischer" się kończy. Znam Bobby'ego Fischera jako genialnego amerykańskiego szachistę, ale poza tym nie wiedziałem o nim nic, więc jestem wdzięczny za ten film. Reżyser wielu sensacyjnych filmów inspiruje mnie tym filmem. Film był trochę patriotyczny wobec narodu amerykańskiego, zwłaszcza w pokonaniu Rosjan w grze w szachy. Bobby skupiał się na tym, jak czyni swoje życie wielkim grą, która wymaga mózgu. Podobały mi się sceny z Tobeyem Maguirem w głównej roli, a Liev Schreiber był kolejnym zaskoczeniem swoją częstą obecnością. Dobry film, ale wydaje mi się, że nie jest kompletny, powinien zawierać więcej, a ta recenzja nie jest całkowicie inspirująca, dlatego mam wątpliwości co do scenariusza. Mam nadzieję, że ktoś nakręci o nim film w wielkim stylu. Na razie to dobre oglądanie, ale czego oczekujesz od Bobby'ego Fischera, jak gra czy problemy osobiste, zdecyduje, jak bardzo ci się podobał film.

To mogło być fascynujące opisanie trudnego życia amerykańskiego geniusza szachowego Bobbiego Fischera - niestety, Tobey Maguire po prostu nie był w stanie przekonać mnie, że jest tą osobą! Dobrze udokumentowane życie tego geniusza szachowego i jego wielu demonów jest sprawą publiczną, ale ta interpretacja zbyt często graniczy z melodramatem, a główny występ jest zbyt jednowymiarowy, abym mógł przejść poza początkową reakcję, że był trochę arogancki. Naprawdę mistrz swojego fachu, ale jako człowiek - arogancki. Są retrospekcje, które starają się dać nam trochę wskazówek co do przyczyn jego paranoi. Jego matka była komunistką mieszkającą w USA, więc naprawdę wierzył, że FBI od najmłodszego wieku go podsłuchują - neuroza, która nigdy go nie opuściła - i w rezultacie jego poczucie zaufania było wewnętrznie skompromitowane, a jego zdolność do nawiązywania znaczących relacji nigdy się nie rozwinęła. Liev Schreiber - który naprawdę pojawia się dopiero pod koniec, wskazuje trochę łaski i profesjonalizmu archiwalnego rywala Borisa Spassky'ego, ale jest to dostarczone przez Edwarda Zwicka w sposób niemal niechętny: ci nieprzejednani Rosjanie zrobią praktycznie wszystko, aby wygrać - poza tym, oczywiście, grać uczciwie! Pokazuje to skuteczność szachowej bitwy zimnej wojny, której wielu z nas pamięta z lat 70., ale mogło to być o wiele bardziej pełne przygód i mniej stereotypowe pod względem postaci.