Babadook The Babadook

Babadook jest napisany i wyreżyserowany przez Jennifer Kent. Występują Essie Davis, Noah Wiseman, Daniel Henshall i Hayley McElhinney. Muzykę skomponował Jed Kurzel, a zdjęcia wykonał Radek Ladczuk.

Najlepszy czysty horror roku. Ale to nie wiele mówi.

'The Babadook' to dobrze wykonany film grozy, który zdecydowanie jest przerażający. Chciałbym więcej informacji o potworze i jego działaniu, chociaż film dostarcza wystarczająco dużo i na pewno dobrze buduje atmosferę niepewności, którą ta rzecz wywołuje. Jedną z wielkich części, które zauważyłem, jest montaż dźwięku, który jest biegły przez cały czas. Essie Davis wspaniale wypadła w roli Amelii, pokazuje każdą emocję, jaką jej postać czuje ładnie - poczułem jej ból na początku z dzieckiem. Noah Wiseman gra jej syna, Samuela. Jest naprawdę imponujący jak na swój wiek, są sceny, gdzie dodaje sporo. To serdeczne, pełne napięcia i próbujące właściwej grozy zamiast forsowania rzeczy jak skoki strachu, co zawsze będę chwalił produkcję w tym gatunku. Chciałem trochę więcej, ale ogólnie lubię to.

Babadook to jeden z tych tajemniczych filmów grozy, który jest otwarty na szeroką interpretację. Moje osobiste uczucia po obejrzeniu całego filmu w kontekście sytuacji samotnej matki są takie, że prawdziwym potworem jest widmo przemocy domowej. Przemocy, która ma miejsce, gdy fundamentalnie przyzwoita osoba jest zbyt mocno stłoczona przez życie i okoliczności. Ostrzegam was, ten film zdecydowanie nie jest dla każdego. Jeśli, podobnie jak ja, nie lubisz filmów, które naśladują znęcanie się nad zwierzętami, może warto zrezygnować z tego. Mimo to w Babadooku jest wiele do polubienia. To ponury i realistyczny wgląd w to, jak tragedie życia mogą się kumulować i wzrastać, poza pierwszym tragicznym wydarzeniem. Gra aktorska, jak to tak często bywa w australijskich filmach, jest na bardzo wysokim poziomie. Łatwo jest się wciągnąć w rozwijającą się smutną historię walczącej matki, która nagle znajduje się sama, smutna i samotna, z młodym synem do utrzymania. Podsumowując, całkiem genialny, w ciemny, czasami smutny i przygnębiający sposób. Zdecydowanie nie jest to łatwe do oglądania, ale z pewnością jest to film, który pozostanie z tobą na długo po zakończeniu napisów końcowych.