Clerks - Sprzedawcy Clerks

Przez lata naprawdę lubiłem pisanie komiksów Smitha, ale to jest jedyny film, który dotąd widziałem, że sam reżyserował. Moi filmowi przyjaciele mają tendencję do lekceważenia jego ostatnich prac, ale ten był bardzo przyjemny. Podoba mi się wpływ, jaki miał na niezależne kino. Rok 1994 zdecydowanie okazał się ważny dla niego, ze świetnymi sukcesami, jakie odniosły niezależne studia z 'Clerks' i 'Pulp Fiction'. Mam nadzieję, że będzie trzymał się reżyserowania filmów, których sam jest autorem. Mam wrażenie, że chce poszerzyć horyzonty, ale nie jest pewny, jak to zrobić, nie odtrącając swojej ogromnej bazy fanów. Mam wielkie zaufanie do niego i czuję, że jeśli wkłada w to serce, może być świetnym twórcą filmowym, zamiast dobrym. Myślę, że mogłoby mu to pomóc, gdyby przeczytał trochę mniej komiksów i obejrzał dużo więcej filmów, zwłaszcza tych od wielkich hollywoodzkich mistrzów z Złotej Ery, takich jak Sir Alfred Hitchcock, Howard Hawks, Raoul Walsh i John Ford. Byłoby bardzo ekscytujące zobaczyć, co wymyśli, gdy jego kreatywne soki zostaną naładowane.

Dość kontrowersyjny film, powiedziałbym, ale jedyny od Kevina Smitha, który mi się właściwie podoba. Nie ze względu na te żarty poniżej pasa, ale na ten niski nastrój większości z nas straciła w połowie drogi do dorosłego życia. Teraz znajduję się leżąc na kanapie z moim laptopem, jak zawsze po długim dniu pracy, wypełniając formularz 8862 i wspominając czasy takie jak te. Czasy, kiedy minimalizm zdawał się być jedynym, czego człowiek potrzebuje, aby być zadowolonym ze swojego życia.

Grobol, ale zrozumiały film. Właśnie obejrzałem ten film i szczerze mówiąc, miałem nadzieję na trochę inny rodzaj komedii, z bardziej rozbudowaną, bardziej konwencjonalną strukturą i nie tak bardzo opartą na niekończących się dialogach. Jest to jednak film niezależny, trochę poza tradycyjnymi ścieżkami i dużymi studiami, a budżet jest ograniczony. Jeśli weźmiemy to wszystko pod uwagę, myślę, że możemy lepiej zrozumieć film. Film w zasadzie towarzyszy jednemu dniu w życiu dwóch pracowników handlowych, którzy nienawidzą swoich prac, ale potrzebują ich, tak jak każdy śmiertelnik. Pracują blisko siebie i są przyjaciółmi, ale dzień obiecuje nie być łatwy dla żadnego z nich. Film opiera się na dowcipach bardzo chamskiej natury, czasami także na nieeleganckich sposobach postaci. Przez cały film pojawia się wiele aluzji do kultury pop, i nie zawsze to rozumiałem. To nie jest ten rodzaj humoru, który naprawdę lubię, chociaż film ma swoje chwile. Być może ten styl humoru działa lepiej u młodych osób i nastolatków niż u kogoś dorosłego... W obsadzie występuje kilku aktorów, których naprawdę nie znam. Brian O'Halloran i Jeff Anderson mieli w tym filmie swoją najbardziej istotną pracę, z tego co widziałem. Film jest dość stonowany pod względem kostiumów i scenografii, i sądzę, że do produkcji użyto prawdziwych sklepów. Co można uznać za słabość, czyli niski budżet, był w pewnym sensie zaletą, biorąc pod uwagę rodzaj filmu, który zdecydowali się tu zrobić. Kinematografia jest bardzo dobra i dobrze wykorzystana, i może być najbardziej artystyczną cechą filmu.