Pięćdziesiąt twarzy Greya Fifty Shades of Grey

Szczero mówiąc, dawno nie widziałem tak złego filmu. Scenariusz jest po prostu ... głupi, a dialogi jeszcze gorsze. Postacie nie są wiarygodne. Kiedy oglądasz Zmierzch, połykasz całą historię, bo to fantasy i ... OK, to tylko głupia historia wampirów, ale to jest po prostu zbyt złe. Nie czytałem książki, ale podejrzewam, że porażka nie polega tylko na filmie, ale na adaptowaniu czegoś, co jest już na początku złe. Najgorsze jest to, że jakoś polubiłem Dornana w jego roli w Upadłym, ale ten film uświadomił mi, jak ograniczony zakres środków aktorskich ma. Dakota Johnson nie jest aż taka zła. Aktorstwo jest w porządku, po prostu nienawidzisz takiego głupiego charakteru. Jeszcze jeden na mojej bardzo wąskiej liście filmów, przy których poważnie zastanawiałem się nad zakończeniem oglądania w połowie. Marnowałem jednak drugą godzinę.

Moja narzeczona jest wielką fanką filmów... i wspominam o tym tylko dlatego, że jest gorsza niż ja, jeśli chodzi o wyczucie mainstreamowej erotyki. Więc wiecie, całkowicie trafia w jej radar.

'Fifty Shades of Grey' jest dokładnie tym, czego się spodziewałem. Miałem nadzieję, że nie będzie zbyt kiczowaty, ale na pewno nim jest. W sumie, nie jest to coś, co uznałbym za strasznie złe, choć jedynie dzięki dwóm głównym aktorom i (teraz dobrze znanym) muzyce. Pomiędzy Dakotą Johnson a Jamie Dornanem jest wystarczająco chemii, są dobrzy aktorzy, więc są w stanie złagodzić wiele nudnych momentów. Jedynym problemem, jaki mam, to akcent Dornana. Znam go i jego północnoirlandzki głos, więc amerykańska gadanina trochę mnie zdezorientowała. Oczywiście, ten film jest w dużej mierze o seksie, myślę, że niektóre części są w porządku, ale zbyt wiele sprawiło, że krzywiłem się lub podnosiłem czerwoną flagę (jak zamierzane dla tego drugiego, mam nadzieję). Czas trwania powinien być skrócony, czuje się, że postacie krążą w kółko przez długie okresy czasu - film 90-minutowy przez cały dzień. Muzyka jest solidna, trzeba przyznać. Przyznam, że już znałem i lubiłem piosenki Ellie Goulding i The Weeknd, miło je połączyć z filmem, który ich uczynił sławnymi. Tak więc ogólnie nie dla mnie. Jestem ciekawy, jak im udało się rozciągnąć to na trylogię, trzeba przyznać.