Gniew Oceanu The Perfect Storm

Doskonała burza, po prostu ją uwielbiam. Zwykle napisałbym recenzję, która jest sprawiedliwa i uczciwa, coś, co mam nadziej, że zainteresowałoby czytelników po obu stronach płotu. Ale tutaj, z Doskonałą burzą, chcę tylko napisać, dlaczego tak bardzo lubię ten konkretny obraz, i jaki podzielony obraz się okazał. Jestem świadomy skarg na ten film, nawet tych od rodziny prawdziwego kapitana Billy'ego Tyne'a {grany przez Alfa Samca George'a Clooneya}, ale jako widowisko pełne emocji i wielkich dawek siły woli, Doskonała burza zawsze trafia w moje gusta.

Ostatnio obejrzałem to po raz drugi, wiele lat po moim pierwszym obejrzeniu. Przyznam, że nie zawsze poświęcałem mu pełną uwagę, nie tylko dlatego, że widziałem to już raz, ale także dlatego, że fabuła nie jest zbyt subtelna, a staranne oglądanie nie jest konieczne. Dialogi są realistyczne i dobrze wykonane, ale postacie wydają się trochę stereotypowe. Masz zgrzybiałego kapitana, którego umiejętności i szczęście wydają się słabnąć, łagodnego olbrzyma z byłą żoną i dzieckiem, młodego mężczyznę desperacko zakochanego, nowicjusza gotowego do kłótni z jednym z powyższych i kobieciarza, którego uważałem za kreolskiego, ale nie jestem pewien.