Misja na Marsa Mission to Mars

Niektóre pary tańczą, inni idą na Marsa. Był to rok dwóch filmów opartych na Marsie, z drugim będącym Czerwona Planeta, Pitch Black i chaotyczną historią, która wyprodukowała Supernova. Dużo sci-fi, ale niestety niewiele porządnych ofert. Misja na Marsa to film, który wydaje się mieć dobre pomysły na papierze, niektóre inteligentne i oparte na emocjach wątki narracyjne. Efekty są w porządku jak na tę erę, a na ekranie pojawia się bardzo imponująca obsada. Jednak scenariusz śmierdzi na kilometr, zaskoczenia są prawie nieobecne, a kradzieże z poprzednich filmów sci-fi drażnią nerwy. Okazjonalna sekwencja ma swoją jakość (taniec w kosmosie, atak burzy), podczas gdy finał - chociaż nadal kradziony - jest dobrze skonstruowany i kolejnym dowodem na to, że ktoś gdzieś miał zarodek dobrej pomysłowej historii, ale jest to żmudne i pozbawione podstawowych zasad filmowych - bawić i angażować. Tyle rzeczy jest nie tak, że imiona wszystkich zaangażowanych zostały oszczędzone. Dołącz do tej misji na Marsa na własne ryzyko. 4/10

Kiedy misja badania czerwonej planety zawodzi i „Luke” (Don Cheadle) zostaje sam na tej wrogiej planecie, jego koledzy „Woody” (Tim Robbins), „Jim” (Gary Sinese), „Terri” (Connie Nielsen) i „Phil” (Jerry O'Connell) wywierają ogromną presję na swojego szefa, aby pozwolił im wziąć zapasową rakietę i ruszyć na ratunek. Po minimalnym przekonywaniu się udają się w drogę i wkrótce mają planetę i anomalię, która przeciwstawia się ich instrumentom i instynktom, na wyciągnięcie ręki. Lądują, odkrywają, że ich przyjaciel żyje i ma się dobrze, a na planecie jest dziwna konstrukcja, która wymaga zbadania. Rozum mógłby dyktować, że powinni wrócić do domu i wrócić w większej liczbie, ale ciekawość ludzkości nie daje się opanować, a akcja zaczyna się rozgrzewać. Film wygląda bardzo dobrze, a użycie efektów wizualnych i wnętrz statków kosmicznych są komplementarne zamiast przytłaczające. Dialog, no to inna historia - jest dość słaby od początku do końca, a sam wątek jest dość pochodny (i trochę powtarzalny). Aktorstwo jest naprawdę tylko adekwatne, ale Brian De Palma potrafi wywołać poczucie kamaraderii między swoimi astronautami i pracowitą atmosferę niebezpieczeństwa w miarę rozwoju fabuły. Zagrożenie? Nie, nie do końca. Oczywiście niektórzy członkowie załogi skończą jako marsjańska kanapka, a ja znalazłem naukę trochę mało wiarygodną w miarę postępu. Jako film przygodowy sci-fi na odwal się to działa dobrze i mija dwie godziny bezproblemowo. Jeśli szukasz czegoś bardziej intelektualnego i/lub oryginalnego, to może nie...

Brian De Palma's Misja na Marsa (2000) to angażująca przygoda z eksploracją kosmosu, która wciąż zachwyca jako fascynująca depikcja przestrzeni kosmicznej, szczególnie biorąc pod uwagę ograniczoną wiedzę techniczną dostępną w tamtym czasie. Chociaż nie jest bezbłędna w wykonaniu, film znakomicie oddaje wyzwania i tajemnice podróży w kosmos.