Niesamowity Spider-Man The Amazing Spider-Man

To jest czwarty film o Spider-Manie, chociaż nie jest to czwarty sequel, lecz raczej jeden z tych rebootów, które dzisiaj zdają się być tak popularne. Film ten uważam za dość przyjemny, ale jednocześnie trochę rozczarowujący. Pod wieloma względami jest lepszy niż poprzednia trylogia Sama Raimi'ego (nie jest trudno zrobić coś lepszego niż druga część tej trylogii oczywiście). Film jest ciemniejszy, bardziej poważny, a Spider-Man nie jest taki głupi i totalny nieporządek poza swoim kostiumem jak postać odgrywana przez Tobeya Maguire'a. Jednakże ten film ma swoje wady, które sprawiają, że muszę mocno się zastanowić, czy jest naprawdę takim ulepszeniem w porównaniu z poprzednim filmem, co sprawia, że czuję się trochę rozczarowany, ponieważ miałem nadzieję, że ten reboot będzie tym „prawdziwym” filmem o Spider-Manie, który pozwoli mi zapomnieć o poprzednich. Wiele scen, które nie są zbyt interesujące, są naprawdę przeciągnięte, a ważne rzeczy są pośpiesznie załatwione. Przejście Petera Parkera na Spider-Mana po ukąszeniu jest szybko i łatwo zakończone. W innej scenie spędza 5 minut próbując przekonać jakiegoś chłopca do wyjścia z samochodu. Nawet zdejmuje swoją maskę i daje mu ją (co za f…), a na koniec po prostu strąca go siatką. Mógł to zrobić od razu i oszczędzić nam nudny czas. Ogólnie uważam, że ten film jest naprawdę lepszym filmem o Spider-Manie niż poprzednie, choć wczorajszy wieczór filmowy całkiem mi się podobał, tylko nie tak bardzo jak się spodziewałem.

Spider-Man według Webba, Spider-Man, robi wszystko, co potrafi pająk. The Amazing Spider-Man jest reżyserowany przez Marca Webba i wspólnie napisany przez Jamesa Vanderbilta, Alvina Sargenta i Steve'a Klovesa. W rolach głównych występują Andrew Garfield, Emma Stone, Rhys Ifans, Denis Leary, Martin Sheen i Sally Field. Muzykę skomponował James Horner, a zdjęcia wykonał John Schwartzman. Peter Parker (Garfield) został osierocony jako chłopiec, gdy jego rodzice zginęli w katastrofie lotniczej, wychowywali go wuj Ben (Sheen) i ciocia May (Field), jest bystrym chłopcem, ale trochę wyobcowanym w liceum. Podczas śledztwa w sprawie zaginięcia rodziców i później podczas wycieczki z koleżanką ze szkoły Gwen Stacy (Stone) życie Petera zostaje wywrócone do g góry nogami, gdy ugryzie go radioaktywny pająk, który nadaje mu nadnaturalne moce. Pozytywnie jest tu wiele ludzkich historii, a nie tylko leniwy film na szybki zysk, i niewątpliwie jest zabawny, ale dziury, zwisające nici i skoki logiczne sprawiają, że nie udaje mu się osiągnąć swoich celów. Czekam na kontynuację, 7/10

Tę recenzję lubiłem. Jedną z wielkich zalet całego konceptu "Spiderman" jest to, że można go na nowo wymyślać wielokrotnie, nie naruszając jednak oryginalnej postaci - przyzwoity, ale samotny młody człowiek próbujący odnaleźć się w świecie i zdobyć dziewczynę. Podobnie jak Tobey Maguire przed nim, obsadzenie głównie nieznanego Andrewa Garfielda dobrze działa - pozwala całej nowej generacji fanów śledzić swojego bohatera. Fakt, że jest uroczy w rajstopach, nie szkodzi mu również. Emma Stone również wypada całkiem nieźle jako obiekt jego uczuć "Mary Jane" i cały wygląd filmu jest wyrafinowany i kolorowy. Jednak historia jest bardzo pochodna - i to jest problem tego filmu. Mimo że jest tu dużo akcji, staje się trochę powtarzalna i nieinspirująca. CGI zawsze będzie wyglądać dobrze i będzie coraz bardziej wykonywać większość pracy przy tego rodzaju filmach - w rzeczywistości, prawie wszystko w Marvel Universe to 90% styl nad treścią; ale tak długo, jak będą w stanie nadal rekrutować entuzjastycznych aktorów do odgrywania ról, to franczyza może mieć jeszcze potencjał (choć miejmy nadzieję, że nie osiem). Martin Sheen i Sally Field dodają trochę powagi do wydarzeń - ten pierwszy ma jeden z tych cudownych, churchillowskich głosów, który po prostu rezonuje, a Rhys Ifans sprawdza się jako OK szalony naukowiec. Jako samodzielna przygoda działa to dobrze. Może trochę za długi, ale seans kinowy wart jest przeżycia - potem, być może, po prostu odłożyć go na kolejne siedem lat.